- „NAJWIĘKSZA JEST MIŁOŚĆ” – Święty Paweł
- Od redakcji
- ZATOPIONY W BOGU
- KOŚCIÓŁ TO CHRYSTUS ŻYJĄCY W NAS WSZYSTKICH mówił Jan Paweł II
- RODZINA JEST DROGĄ PIERWSZĄ
- JAN PAWEŁ II PRZYJACIEL I WYCHOWAWCA MŁODYCH
- JAN PAWEŁ II DO SALEZJANÓW: Ksiądz Bosko był, jest i będzie aktualny
- SALEZJAŃSKI PARAFIANIN
- DUCHOWA FORMACJA
- JAN PAWEŁ II a DZIADKOWIE
- ŚWIĘTY MAREK – autor najstarszej Ewangelii…
- JAN PAWEŁ II a INTERNET – DLACZEGO JEST TO WYZWANIE DLA MŁODEGO CZŁOWIEKA?
- J: jak Jan Paweł II, papież mediów
- SŁOWA JANA PAWŁA II SKIEROWANE DO MŁODZIEŻY PODCZAS PIELGRZYMEK DO POLSKI
- TESTAMENT ŚW. JANA PAWŁA II DO KATECHETÓW
- JAN PAWEŁ II NA CZAS PANDEMII
- TWARZ NA ZAWSZE OŚWIETLONA ŚWIATŁEM
- TRZY GENERACJE
- PAPIEŻ CZASU KRYZYSU
TESTAMENT ŚW. JANA PAWŁA II DO KATECHETÓW
ks. Albert Wołkiewicz
strona: 25
Wprawdzie w Testamencie Jana Pawła II z dnia 6 marca 1979 roku (z dodatkami późniejszymi) nie znalazł się żaden spadek bezpośrednio zapisany katechetom, to jednak papież Polak podczas swojego życia wielokrotnie dawał temu wyraz, że ma coś, co chciałby przekazać wyłącznie nauczycielom religii i katechetom. W czasie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000, na przełomie tysiącleci, zebrało się w Rzymie ponad 8 tys. katechetów i nauczycieli religii. W niedzielę, 10 grudnia papież przewodniczył Eucharystii sprawowanej na placu św. Piotra. Homilia, którą wtedy wygłosił i rozważanie przed modlitwą Anioł Pański często określane są jako „testament katechetyczny Jana Pawła II”. Wspominając setną rocznicę urodzin papieża trzeba wrócić do tamtego wydarzenia. Wcześniej jednak osobista refleksja Świętego katechety w Niegowici: „I tak rozpoczęła się moja praca duszpasterska na pierwszej parafii. Trwała ona tylko rok, a była wypełniona zwyczajnymi obowiązkami wikariusza i katechety. Uczyłem religii w pięciu szkołach podstawowych, w wioskach należących do parafii w Niegowici, do których dowożono mnie wozem konnym lub bryczką. Zapamiętałem życzliwość tak ze strony grona nauczycielskiego, jak i parafian. Klasy były różne. Niektóre grzeczne i spokojne, inne zaś rozbrykane. Do dziś pamiętam ciszę i skupienie, jakie panowały w klasach, gdy w Wielkim Poście przeprowadzałem lekcję na temat męki Pańskiej” (Jan Paweł II, Dar i Tajemnica, Kraków 1996, s. 59n). Zatem, zapraszam na krótką lekcję religii dla nauczycieli religii… Dzisiejszą lekcję w nauczaniu zdalnym poprowadzi Jan Paweł II.
1. Nauczyciel religii jest człowiekiem wierzącym
Wydawałoby się to oczywiste, ale dla papieża autentyczna wiara katechety ma fundamentalne znaczenie. Za wzór człowieka niezłomnej wiary uchodzi Jan Chrzciciel: „Daje świadectwo życia oderwanego od świata i ubogiego; okazuje wielką odwagę, głosząc wszystkim wolę Bożą i płacąc za to najwyższą cenę. Nie ulega pokusie odegrania pierwszoplanowej roli, lecz pokornie uniża samego siebie, aby wywyższyć Chrystusa” (Jan Paweł II, 10.12.2000). Wiara nauczyciela religii i katechety nie może być tylko teoretyczna, urzędowo zatwierdzona posiadaną Misją kanoniczną. Ten, kto naucza zasad wiary, musi sam je praktykować. Nasi uczniowie potrafią błyskawicznie odkryć, który z katechetów tylko wierzy w Boga, a który wierzy Bogu, ufa Mu i jest wiernym uczniem Chrystusa. Przypominają się słowa św. Pawła VI z adhortacji Evangelii nuntiandi: „człowiek naszych czasów chętniej słucha świadków, aniżeli nauczycieli; a jeśli słucha nauczycieli, to dlatego, że są świadkami” (EN 41). W takim ujęciu katecheta ma być mistrzem duchowości wspomaganej swoim świadectwem. Celem pracy katechetycznej, według papieża, jest przekazanie mądrości Ewangelii, zawsze stawiając w centrum Chrystusa.
2. Nauczyciel religii zawsze wierny Chrystusowi i Kościołowi
„Wszyscy wierni mają bowiem prawo otrzymywać (…) odpowiedzi nie subiektywne, ale zgodne z niezmiennym nauczaniem Kościoła, z wiarą miarodajnie nauczaną od zawsze przez tych, którzy ustanowieni zostali nauczycielami” (Jan Paweł II, 10.12.2000). Katecheta musi być na bieżąco, niejako online z nauczaniem Kościoła. W przeciwnym wypadku może okazać się, że będzie głosił naukę inną niż ta, którą przekazał Jezus Chrystus i automatycznie stanie się offline z nauczaniem Kościoła. Obok różnych form doskonalenia zawodowego (dydaktyka, psychologia, socjologia) nie może zabraknąć stałej formacji religijnej.
3. Współpraca: katecheta ↔ proboszcz
„Drodzy kapłani, a zwłaszcza wy, proboszczowie, wspomagajcie swoją sumiennością i pracowitością programy inicjacji chrześcijańskiej oraz formacji katechetów. Bądźcie blisko nich, towarzyszcie im. Jest to ważna posługa, jakiej żąda od was Kościół” (Jan Paweł II, 10.12.2000). W obecnej dobie środowiska katechetyczne tworzą kapłani, osoby życia konsekrowanego i świeccy. Owoce ich pracy w dużej mierze zależą od umiejętności wzajemnej współpracy. Misyjny zapał i gorliwość katechety, gdy spotyka się z obojętnością i brakiem zainteresowania adresatów katechezy, łatwo może wygasnąć. Dlatego wsparcie, jakie płynie od księży proboszczów odpowiedzialnych za katechezę na terenie parafii, może okazać się błogosławione. „Oby każdy człowiek dostrzegł w Chrystusie Boże zbawienie! Aby tak się stało, musi Go spotkać, poznać i pójść za Nim. Taka jest, moi drodzy, misja Kościoła; taka jest Wasza misja!” (Jan Paweł II, 10.12.2000).