Don BOSCO - Magazyn Salezjański

ZATOPIONY W BOGU

Grażyna Starzak

strona: 4

Z KSIĘDZEM KARDYNAŁEM STANISŁAWEM DZIWISZEM ROZMAWIA GRAŻYNA STARZAK

Czym była dla Księdza Kardynała wieloletnia posługa u boku Karola Wojtyły, a potem papieża Jana Pawła II?

Posługiwanie u boku metropolity krakowskiego, kardynała Karola Wojtyły, a później papieża Jana Pawła II, było dla mnie zaszczytem i zobowiązującym przywilejem. Był to przywilej bycia ze świętym i życia w polu jego oddziaływania.

Na beatyfikację, a także na kanonizację papieża Polaka do Rzymu przybyło po kilka milionów ludzi z całego świata. Co sprawiało, że Jan Paweł II cieszył się takim szacunkiem, że ludzie lgnęli do niego?

Ludzie do niego lgnęli, bo czuli, że on kochał każdego i starał się go zawsze zrozumieć. Fascynowała ich jego osobowość, jego człowieczeństwo, ale dostrzegali w nim coś więcej. Dostrzegali w nim obecność Boga. Szczególnie młodzi ludzie widzieli mistrza w papieżu Polaku. Jan Paweł II nigdy nie przeszedł obojętnie obok drugiego człowieka, nawet zamiatającego ulice, żeby go nie pozdrowić, nie podać mu ręki. Pierwszy ślub, jakiego udzielił w Watykanie, to był ślub córki śmieciarza. Prostym ludziom służył zawsze, szanując wszystkich innych.

Jak przejawiała się świętość papieża Polaka?

Z pewnością modlitewne zatopienie w Bogu stanowiło główny rys papieskiej świętości. Sługa Boży Jan Paweł II podczas modlitwy rzeczywiście z Bogiem rozmawiał. On się Bogiem przejmował, adorował Go. Jego rozmodlenie było zadziwiające i jednocześnie pociągające, gdyż wyrażało się w widocznej pracy nad samym sobą. Jego mistycyzm robił wrażenie. Nie był czymś wyuczonym, ale wypływał z potrzeby serca. Modlitewne zatopienie w Bogu przekładało się na relacje między ludźmi. Jan Paweł II żył z nami, lecz myślą był nieustannie przy Nim.

Coraz więcej osób przyznaje się do tego, że swoje problemy, troski powierzają w modlitwie Janowi Pawłowi II. Czy Ksiądz Kardynał także należy do tego grona?

Wszystkie sprawy zawierzam Ojcu Świętemu i polecam jego wstawiennictwu u Boga. Jestem przekonany, że tak jak za życia nie przeszedł obojętnie obok żadnego człowieka, tak moje sprawy, które dotyczą dziś Kościoła krakowskiego, drogiego mu, będą jego sprawami u tronu Bożego.

Czy, zdaniem Księdza Kardynała, potrafimy w dostatecznym stopniu korzystać z dziedzictwa, jakie nam zostawił papież Polak?

Trudno w kilku zdaniach odpowiedzieć na to pytanie. Ta sprawa rośnie i dojrzewa. Jesteśmy na początku drogi. Ciągle odkrywamy nowe treści w nauczaniu Sługi Bożego Jana Pawła II. Studium jego osoby i dziedzictwa, które po sobie zostawił, w dalszym ciągu jest jeszcze niepogłębione. To sprawia, że tworzone są w świecie różne ośrodki myśli Jana Pawła II, a także ośrodki dokumentacji jego dziedzictwa. Pogłębianie papieskiego dziedzictwa jest konieczne, aby oblicze polskiej ziemi na nowo zostało odnowione. Przy pewnym kryzysie moralności publicznej jest to niezwykle przydatne. Myślę, że każdy z nas – niezależnie od tego, czy jest duchownym czy świeckim – może czerpać z ogromnego dziedzictwa, jakie nam zostawił papież. Przede wszystkim może czerpać z przykładu z jego życia. Świat żyje czasem, jakby Boga nie było. On wierzył i to głęboko. Wszystkich pociągając do Boga swoją wiarą i miłością.

Co stanowi najbardziej znaczące przesłanie pontyfikatu Jana Pawła II?

Największym przesłaniem jest wezwanie wygłoszone zaraz podczas inauguracji pontyfikatu – „Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi”. Jest to przesłanie i program, który obalał systemy totalitarne, dawał nadzieję na lepsze czasy wielu narodom. W warunkach demokracji to przesłanie nie straciło na aktualności. Słowa „Nie lękajcie się” są kluczem do rozwiązania problemów społecznych i politycznych.

Dziękuję Eminencji Księdzu Kardynałowi za rozmowę. 

Archiwum

ZATOPIONY W BOGU