facebook
Audiobook:
O Janku przyjacielu młodzieży
autor: Maria Kączkowska
odcinek 33: Zadanie życia spełnione


W Waszych intencjach modlimy się codziennie
o godzinie 15:00 w Sanktuarium
M.B.Wspomożycielki Wiernych w Szczyrku
O ustanie pandemii corona wirusa
Staszek
2020-05-29 10:06:03
W intencji wszystkich MAM
Ala
2020-05-29 10:04:41
Za Tomka z W
Piotr
2020-03-29 19:05:04
Blogi:
Agnieszka Rogala Blog
Agnieszka Rogala
relacje między rodzicami a dziećmi
Jak nie kochać dzieci.
Karol Kliszcz
pomiędzy kościołem, szkołą a oratorium
Bezmyślność nie jest drogą do Boga
Karol Kliszcz Blog
Łukasz Kołomański Blog
Łukasz Kołomański
jak pomóc im uwolnić się od uzależnień
e-uzależnienia
Andrzej Rubik
z komżą i bez komży
Na dłoń czy na klęczkach?
Andrzej Rubik Blog
Maria Fortuna-Sudor Blog
Maria Fortuna-Sudor
na marginesie
Strach
Tomasz Łach
okiem katechety
Bóg jest czy nie jest?
Tomasz Łach Blog

Archiwum

Rok 2006 - styczeń
W ORATORIUM - Status animatora w grupie i poza grupą

jp

strona: 19



Aby pełnić swoją rolę, animator zajmuje w strukturze grupy szczególne miejsce. Wbrew pozorom animator nie jest „jednym z grupy”. Posiada inne zaplecze kultury, wiedzy religijnej, inne potrzeby emocjonalne i dotyczące relacji, zwłaszcza jeśli różnica wieku jest znacząca. Pełne utożsamienie się z grupą jest dla niego niemożliwe. Mimo, że żywi do grupy uczucia głębokiej empatii, nie jest jednym z jej członków.

Odmienność ta jest koniecznym warunkiem pełnienia jego misji. Nie może pozwolić się wciągnąć w dynamikę poszczególnych relacji, ale czuwa nad nimi z pewnego dystansu. Nie udaje, że tak samo myśli o życiu ani nie ukrywa swojego sposobu oceniania rzeczywistości. Swoją rolę może pełnić, o ile potrafi utrzymać dyskretną autonomię emocjonalną. Jest to możliwie, jeśli jego własna emocjonalność znajduje inne miejsca wyrażenia się. Podobnie posiada osobne miejsca przeżywania religijności i kontaktu z kulturą. Towarzyszy grupie, podziela jej oczekiwania i plany, ale nie myli ich z własnymi, które wyraża gdzie indziej.

Rola animatora sprawia, że jest on jednocześnie wewnątrz i na zewnątrz grupy. Wewnątrz grupy okazuje swoją przyjaźń, empatię i pasję jaką jej poświęca. Szanuje i dzieli doświadczenia jej członków, ale wie, że są to „ich” doświadczenia. Pozostaje na zewnątrz grupy, aby utrzymać dystans pozwalający mu animować grupę, podczas gdy on sam ma własne środowisko życia. Stąd bierze się pewna samotność animatora. Wie, że jego rola zakłada milczenie, cierpliwe oczekiwanie, cierpienie, powściągliwość w konfliktach – cechy, które mogą być dla grupy niezrozumiałe.