- Zeffirino i Dominik
- Wyzwania
- Ksiądz Bosko w przedszkolu?
- Mamy czas?
- U starszaków w Pieszycach
- Czy warto?
- Czerwińsk nad Wisłą
- W oczekiwaniu na święcenia
- Sposób na dobry początek
- Zajęcia formacyjne
- Na drugim końcu Europy
- Wiara ze słuchania
- Przyjaciel
- Listy do redakcji
- Błyskawiczny Kurs Modlitwy
- Zdrowy rozsądek
- Szkoły salezjańskie
Zajęcia formacyjne
JP
strona: 15
Formacja w oratorium salezjańskim ma swoją specyfikę i swoje cechy wyjątkowe. Formacja odbywa się przede wszystkim przez bycie i działanie razem, a oddziaływanie wychowawcze osiąga się przez budowie relacji. Metoda „słówka na ucho” księdza Bosko, czyli pełnej zrozumienia, zaufania i indywidualnego podejścia rozmowy jest fundamentalna.
Oratorium - to miejsce formacji dotyczącej kultury, religii, życia emocjonalnego i społecznego. Każdy rodzaj zajęć dąży do ukształtowania dojrzałej osobowości we wszystkich tych sferach. O ile wszystkie zajęcia mogą być miejscem ewangelizacji, o tyle nie wszystkie bezpośrednio są związane z wiarą. Zajęcia takie, jak np. sport czy teatr posiadają własną „świecką” autonomię, a zadaniem osób wierzących jest nadanie ich ogólnoludzkim wartościom nowe znaczenie. Kultura jest „pośrednikiem”, mającym za zadanie poprzez ogólnie podzielane wartości, budowanie postaw i zachowań, które dla człowieka wierzącego wypływają z religii.
Oratorium zamknięte w niedziele i święta nie jest oratorium w stylu salezjańskim. U księdza Bosko u swych początków było ono oratorium niedzielnym. Organizowało młodym ludziom wolny czas poprzez gry i zabawy. To w nich najłatwiej przyciągnąć osoby nowe. W czasie wolnym relacje między osobami stają się bezinteresowne – ważne same w sobie, a nie ze względu na cel do zrealizowania. Święto jest momentem, w którym najczęściej przekazuje się tradycje w postaci ceremonii i rytów, ale ich reguły nie są postrzegane jako narzucone dzięki klimatowi wolności i radości. Grupy oratoryjne, spotykające się w ciągu tygodnia między sobą w zamknięciu, w niedzielę mają za zadanie otworzyć się na miejscową wspólnotę wierzących. Celebracja Eucharystii jest centralnym momentem, wokół którego różne grupy odnajdują się jako wspólnota.
Nie da się zrozumieć ducha oratorium bez posługi jaką młodzi dają innym młodym i dorastania w odpowiedzialności grup na rzecz oratorium i otaczającego je środowiska. Również samo oratorium w znacznej mierze utrzymuje się dzięki bezinteresownej posłudze dorosłych i młodych. Wolontariat jest dla młodych praktyką, dzięki której rozwijają swoje rozumienie wiary, solidarność i wrażliwość na sprawy społeczne. Wolontariat nie jest celem samym w sobie, ale prowadzi do otwarcia na pełne uczestnictwo w życiu kulturalnym i społecznym, aż po zaangażowanie polityczne rozumiane jako chrześcijańska troska o dobro wspólne.
Formacja w oratorium, to także katecheza, która nie ma jednak formy wykładu prawd wiary, ale osiąga cel przez odczytywanie pytań młodych i wspólne poszukiwanie prawdziwych odpowiedzi w świetle Ewangelii. Nacisk położony jest na wyrażenie potrzeb i problemów młodych, dlatego w oratorium pierwszymi katechetami są animatorzy. Zamiast języka teologii katecheza w oratorium woli język opowiadania i narracji. Oratorium jak najbardziej ułatwia modlitwę, tak przez udostępnienie miejsca – kaplicy, jak przez wybór modlitw. Ma być prosta w treści i przyswajalna. Jest to też modlitwa w grupie.
