- Zeffirino i Dominik
- Wyzwania
- Ksiądz Bosko w przedszkolu?
- Mamy czas?
- U starszaków w Pieszycach
- Czy warto?
- Czerwińsk nad Wisłą
- W oczekiwaniu na święcenia
- Sposób na dobry początek
- Zajęcia formacyjne
- Na drugim końcu Europy
- Wiara ze słuchania
- Przyjaciel
- Listy do redakcji
- Błyskawiczny Kurs Modlitwy
- Zdrowy rozsądek
- Szkoły salezjańskie
W oczekiwaniu na święcenia
kl. Bartosz Szamałek SDB
strona: 13
Seminarium Salezjańskie, czyli popularna „łosiówka” znajduje się nieopodal centrum Krakowa, w pobliżu Wawelu i kościoła Mariackiego. Jednak wbrew położeniu, żyje się tutaj jakby na uboczu świata.
Wyższe Seminarium Duchowne Towarzystwa Salezjańskiego, bo tak brzmi jego pełna nazwa, jest wspólnym domem dla kleryków dwóch prowincji: krakowskiej i wrocławskiej. Jest miejscem studiów zarówno filozoficznych, które trwają dwa lata jak i teologicznych, trwających lat cztery. Po ukończeniu filozofii, która jest okresem postnowicjatu, klerycy udają się na tzw. asystencję, czyli praktykę pedagogiczną, trwającą zasadniczo dwa lata, którą odbywa się na terenie parafii, szkół oraz ośrodków wychowawczych prowadzonych przez salezjanów. Przez cały ten czas trwa formacja kleryka, która przygotowuje do ostatecznego celu seminarium, czyli do przyjęcia święceń kapłańskich.
Nie tylko nauka
To tyle, jeżeli chodzi o kwestie formalne, jednak czas spędzany tutaj przez każdego kleryka nie jest przeznaczony tylko na naukę. Jest to także okres identyfikowania się ze swoim powołaniem i wzrastania w nim. Jak wszędzie, tak i tutaj na każdego czekają chwile radości i smutków. To potwierdza tylko, że z całą pewnością klerycy nie są wyłączeni z normalnego życia studenckiego – co najwyżej przeżywany jest w nieco inny sposób i w nieco innych warunkach.
Czas zapełniony jest różnego rodzaju aktywnością. Każdy dzień w seminarium jest niepowtarzalny. Codzienne obowiązki urozmaicone są przez różnego rodzaju wydarzenia, które sprawiają, że nigdy nie jest tak samo. życie kleryka nie jest związane ściśle z ustalonym planem dnia. Do seminarium często przyjeżdżają grupy młodzieży z różnych środowisk i okolic Polski i świata. Dlatego już tutaj można zgłębiać, zapoznawać się i sprawdzać w praktyce, jak wygląda życie codzienne salezjanina – powołanego do służby Bogu i młodzieży.
Tradycja
Z pobytem w tym miejscu łączy się uczestniczenie w wielu tradycyjnych wydarzeniach utożsamianych przez ludzi z zewnątrz właśnie z salezjanami. Niech za przykład posłuży wystawianie Misterium Męki Pańskiej. Angażują się w to niemal wszyscy klerycy i studiujący z nimi bracia zakonni, pomagając w ten sposób odbiorcom przeżywać tajemnice Męki i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, a tym samym rozwijać typowe dla każdego salezjanina zainteresowania, wśród których teatr niewątpliwie jest na uprzywilejowanym miejscu.
Uczestnictwo w seminaryjnej tradycji nie kończy się jednak na sztukach scenicznych. Można tu także rozwijać inne talenty, np. śpiew – Seminarium ma swój chór i zespół muzyczny. Można także uprawiać sport – jest dobrze grająca drużyna piłkarska oraz siatkarska. Można też brać udział w wielu innych zajęciach pozawykładowych, rozwijając swoje zainteresowania. Można także poświęcić się pracy we wspólnotach czy różnych towarzystwach, które działają na terenie Seminarium.
***
Wszystko po to, aby w przyszłości lepiej pracować wśród młodych i ukazywać im, jak można w dzisiejszych czasach kroczyć nową drogą świętości, o której mówi Jan Paweł II.
