- Przesłanie na rozpoczęcie obchodów Dwusetlecia urodzin księdza Bosko
- Od redakcji
- Dobre maniery, sztuka dobrego życia
- Boliwia zagrożonej młodzieży
- Zambia Płaczę ze wzruszenia
- Ukraina Pomoc dla uciekinierów
- Egipt Podwyższenie muru misji w Aleksandrii
- Mariusz Wlazły: Nosić Boga w sercu
- Neutralność światopoglądowa nie oznacza świeckości państwa
- Inka: Z duchowej szkoły księdza Bosko
- Młodzież musi wiedzieć, że jest kochana
- Sumienie to Boży przyjaciel
- Mając poczucie własnej grzeszności, łatwiej jest wybaczać innym
- Wychowanie przez wydarzenia
- Cierpliwość i konsekwencja
- Lekcja 10 Temat: Zdrowy dystans do świata wirtualnego.
- Dobre maniery
- Chrześcijanie nadają ton
- Bioenergoterapia jest dziedziną spirytyzmu
- Odrobina konsekwencji
- Musimy porozmawiać...
- Opowiadanie Pocieszenie
Cierpliwość i konsekwencja
Bożena Paruch
strona: 24
Gimnazja mają złą sławę, zdaniem części społeczeństwa psują ucznia.
Czy tak jest w istocie?
Należy pamiętać, że naukę w gimnazjum rozpoczyna dwunastolatek – po kilku latach wychowania w przedszkolu, po sześciu latach kształcenia i wychowania w szkole podstawowej i - co najważniejsze – po dwunastu latach w domu rodzinnym. Dziecko otrzymało już pewien bagaż doświadczeń, ma określony model reakcji i zachowań w sytuacjach pozytywnych i negatywnych. Rolą szkoły gimnazjalnej jest kontynuacja procesu wychowania. Jeśli jednak metody wychowawcze stosowane przez szkołę różnią się od obowiązujących w rodzinie, wystąpi pewien dysonans. Jeżeli w rodzinie od dziecka niewiele się wymaga, to oczywiste jest, że zbuntuje się ono przeciwko instytucji. Oczywiście o obowiązkach i odpowiednim zachowaniu należy uczniom stale przypominać i powinni to robić wszyscy nauczyciele i pracownicy szkoły. Niedopuszczalne jest niezauważanie przejawów dokuczania innym, lekceważenia, używania wulgaryzmów, podnoszenia głosu przez ucznia, mówienia nieprawdy, niewywiązywania się z obowiązków. Mimo trudu związanego z niekończącym się przypominaniem o zasadach panujących w szkole, nauczyciele powinni to robić, cierpliwie czekając na efekty. Wychowanie to proces długotrwały, jego efekty są widoczne czasami dopiero po wielu latach.
Do dobrego wychowania gimnazjalistów niezbędna jest współpraca z rodzicami, zrozumienie z ich strony i popieranie dobrych działań nauczycieli, a nie uleganie dzieciom w uzasadnianiu, że „pani nie miała racji”. Celowe jest organizowanie tzw. pedagogizacji rodziców – spotkań z psychologiem czy pedagogiem szkolnym dotyczących np. zmian zachowania w okresie dojrzewania. Dobrą praktyką są spotkania z rodzicami w formie warsztatów, gdzie mogą się poznać i wymienić doświadczeniami w wy- chowaniu nastolatków, dzielić się pomysłami, a także przedstawiać propozycje nauczycielom.
Można również zorganizować szkołę dla rodziców, gdzie na dziesięciu spotkaniach mogą poszerzyć swoją wiedzę w małym gronie. Godziny wychowawcze warto poświęcić tematom dotyczącym zasad dobrego wychowania. Można skorzystać z wielu pozycji książkowych m.in. „Savoir-vivre dla każdego” Edwarda Pietkiewicza, „ABC dobrego wychowania” Ewy Gumowskiej, „Dobre maniery” Hermine Hartlej, „Poradnik dobrych obyczajów” Marka Markiewicza i innych.
Bardzo dużą rolę w dobrym wychowaniu uczniów odgrywa zaangażowanie ich do działalności w wolontariacie.
W sytuacji, kiedy rodzice najbardziej odpowiedzialni za wychowanie własnych dzieci, zaniedbują swoje obowiązki z braku czasu, nieudolności wychowawczej czy choroby, nauczyciele powinni je nadrabiać.
Dobrzy nauczyciele, świadomi wagi wychowania i ogromnego zapotrzebowania na ich mądrość, takt, dyskrecję i zaangażowanie, podejmą wyzwanie i zrobią wszystko, by pomóc rodzicom dobrze wychować dziecko wyposażone w wiedzę, ale również kulturalne, życzliwe wobec innych ludzi i wyznające prawdziwe wartości. ¦
Każdy przejaw dokuczania innym, lekceważenia, używania wulgaryzmów, podnoszenia głosu przez ucznia, mówienia nieprawdy, niewywiązywania się z obowiązków, należy zauważyć.
