Don BOSCO - Magazyn Salezjański

WYCHOWANIE - UWAGI PSYCHOLOGA. Posługa towarzyszenia

s. Magdalena Ubecka FMA

strona: 6

W kontekście wychowawczej działalności Kościoła, Córki Maryi Wspomożycielki (siostry salezjanki) starają się odpowiadać na głębokie oczekiwania młodzieży i troszczyć się o jej integralny rozwój. Specyfiką tego posłannictwa jest obecność sióstr jako wychowawczyń, wśród młodych. Punktem odniesienia zaś i fundamentem kształtowania dojrzałych osobowości wychowanek jest zawsze sam Chrystus.

W posłudze towarzyszenia młodzieży warto wskazać na oddziaływania, które pomagają młodemu człowiekowi całościowo przygotować się do dorosłego życia. Są to:

Wychowywanie do poznania siebie. Według Carla Rogersa rozwojowi osobowości sprzyja klimat wyzwalający, charakteryzujący się serdecznością i wolnością, pod wpływem którego osoba nabiera szacunku względem samej siebie, uczy się samodzielnego wartościowania i odkrywa w sobie nowy potencjał. Rozwój osobowości odbywa się w systemie odniesienia, który cechuje ciepło, zaufanie, sympatia i akceptacja. W takich warunkach młody człowiek poszerza świadomość zarówno własnych możliwości, jak i ograniczeń oraz przechodzi proces akceptacji siebie i historii swojego życia. Patrząc w świetle wiary na doświadczenia pozytywne i negatywne, poznając głębokie motywy swoich zachowań i zdając sobie sprawę z własnej hierarchii wartości, młoda osoba wzrasta w procesie integracji własnej osobowości. Osoby towarzyszące na tej drodze przyjmują wychowanka z jego słabościami i niedojrzałością, pomagają zrozumieć zmiany oraz nadać im pozytywne znaczenie.

Wychowywanie do umiejętnego wybierania. Towarzyszenie młodemu człowiekowi, tak w codziennych, jak i w życiowych wyborach, jest kolejnym ważnym aspektem wychowania. Osoby młode stojące przed wyborem drogi życiowej są często zdezorientowane, niezdecydowane, brakuje im odwagi do podejmowania trudnych wyzwań i wytrwałości na drodze realizacji swoich postanowień. Wychowawca nie podejmuje decyzji za powierzoną mu osobę, ale kieruje nią w ten sposób, by wybierała w sposób konsekwentny i odpowiedzialny.

Wychowywanie do miłości. Aspekt ten stanowi podstawę tradycji salezjańskiej. Okazywanie szacunku wobec osoby i poszukiwanie w niej dobra, rodzi postawę szacunku wobec siebie samego. W ten sposób młody człowiek doświadcza siebie jako osobę wartościową, jako kogoś, kto jest wart miłości i kto potrafi kochać. Wychowawca obdarzający szacunkiem i miłością swoich podopiecznych oraz pomagający młodym w zrozumieniu, że są kochani przez Boga, sprawia, że człowiek jest w stanie obdarowywać miłością innych.

Wychowywanie do głębi życia wewnętrznego. Wraz z rozwojem i dojrzewaniem człowieka, kształtuje się również sfera religijna. W młodym człowieku pojawia się tęsknota za transcendencją i poszukiwanie głębszej duchowości. Młodzi pragną religijności szczerej i prawdziwej, która da im poczucie równowagi i harmonii. Na tej drodze przewodnikami są wychowawcy-księża, siostry i świeccy, którzy doświadczają obecności Boga w swoim życiu, dzielą się tym doświadczeniem i wspierają wychowanków w religijnym wzrastaniu.

Wychowywanie do odkrywania własnego powołania. Kształtowanie własnej tożsamości wiąże się z poszukiwaniem swojej specyficznej misji w Kościele i w społeczeństwie. Zakłada to drogę stawiania sobie pytań o sens życia, na której drogowskazem jest Chrystus w Swoim Słowie i sakramentach. Celem jest tu tworzenie własnego, indywidualnego stylu życia – świadomego i samokrytycznego oraz przyjęcie życia jako daru i zadania.

Nakreślone w skrócie linie oddziaływań wychowawczych realizowane są w duchu systemu prewencyjnego, uprzywilejowanym zaś miejscem wychowania jest wspólnota wychowawcza. Tworzą ją siostry, świeccy współpracownicy, młodzież i rodzice. Młodzi we wspólnocie wychowawczej, w klimacie ducha rodzinnego, mają szansę poznawać siebie samych, doświadczać głębokich relacji z innymi oraz otrzymywać wsparcie w chwilach kryzysów i trudności. Salezjańskie środowisko wychowawcze jest przestrzenią, gdzie młodzi ludzie planują swoje życie, doświadczają radości, zaufania, współpracy i współodpowiedzialności w grupie, gdzie mogą wykazać się inicjatywą i kreatywnością. Wspólnota ta jest miejscem, w którym mają możliwość podejmować dialog i budować relacje z dorosłymi. Osoby tworzące wspólnotę starają się okazywać wychowankom miłość poprzez tworzenie z nimi relacji opartych na Chrystusie.

Córki Maryi Wspomożycielki, będące częścią wspólnoty wychowawczej, wnoszą w nią swój specyficzny wkład jako kobiety konsekrowane. Poświęcają na co dzień swój czas i siły dla dobra drugiej osoby. Styl ich oddziaływania wychowawczego charakteryzuje zdolność do skupienia się na osobie, uważne słuchanie jej, dowartościowanie, poszukiwanie dobra i piękna w każdym młodym człowieku. Jednocześnie wszelkim działaniom w pracy z dziećmi i młodzieżą towarzyszy świadomość, że wychowanie jest nie tylko dziełem ludzkim, ale przede wszystkim darem Boga, to zaś wzywa do nieustannej troski o formację ludzką i zakonną.

Archiwum

WYCHOWANIE - UWAGI PSYCHOLOGA. Posługa towarzyszenia