- LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO - Nowy Adam nowe stworzenie
- WYZWANIA
- WYCHOWANIE. Kolczyk w uchu, czyli o wartościach w salezjańskim wychowaniu
- WYCHOWANIE. Potrzeba wartości
- OKIEM RODZICA. Kocham cię, mamo, mimo że się starzejesz
- GDZIEŚ BLISKO. Wystarczy być razem
- SŁÓWKO O KSIĘDZU BOSKO. Ewangelicznie poprawny
- BŁYSKAWICZNY KURS MODLITWY
- DUCHOWOŚĆ. Przenosząca góry
- DUCHOWOŚĆ. Komunia do ust czy na rękę?
- W PUŁAPCE POLITYCZNEJ POPRAWNOŚCI. Religia politycznej poprawności
- W PUŁAPCE POLITYCZNEJ POPRAWNOŚCI. Długi marsz przez instytucje
- W PUŁAPCE POLITYCZNEJ POPRAWNOŚCI. Terror tolerancji
- SALEZJAŃSKI RUCH MŁODZIEŻOWY. Europejski wolontariat
- MISJE. W świecie Indian Shuar
- MISJE. Jubileusz
- RODZINA SALEZJAŃSKA. Błogosławiona s. Euzebia Palomino FMA
- Z ŻYCIA BŁOGOSŁAWIONYCH ORATORIANÓW
- W ANEGDOCIE
- PLACÓWKI SALEZJAŃSKIE. Poznań wspólnota Matki Bożej Wspomozenia Wiernych
RODZINA SALEZJAŃSKA. Błogosławiona s. Euzebia Palomino FMA
ks. Jarosław Wąsowicz SDB
strona: 28
Euzebia Palomino urodziła się 15 grudnia 1899 r. w wielodzietnej rodzinie w Cantalpino w Hiszpanii. Jej rodzice Juana Yenes i Agostino byli ludźmi bardzo ubogimi. Utrzymywali się z pracy najemnej ojca, a gdy nie starczało pieniędzy i jedzenia, musieli żebrać u bogatych rolników. Mimo tych doświadczeń rodzina Palomino należała do wyróżniających się wiarą i pobożnością.
Dzięki religijnemu wychowaniu wyniesionemu z rodzinnego domu ośmioletnia Euzebia bardzo głęboko przeżyła uroczystość I Komunii Świętej. W tym dniu oddała całe swoje życie Jezusowi.
Bieda spowodowała, że w wieku 12 zaledwie lat opuściła dom rodzinny i udała się wraz ze swoją siostrą do Salamanki w poszukiwaniu pracy. Znalazła tu zajęcie w charakterze pomocy domowej. Tu także poznała Córki Maryi Wspomożycielki. Uczęszczała do prowadzonego przez nie Oratorium i zapisała się też do szkoły świątecznej. Wkrótce zaczęła pracować u salezjanek. Wykonywała proste zajęcia gospodarcze, odprowadzała dziewczęta z internatu do szkoły. Swoją dobrocią, uczynnością i radosnym usposobieniem bardzo szybko zdobyła serca tych, wśród których przyszło jej pracować.
W dniu 5 sierpnia 1922 r. Euzebia rozpoczęła nowicjat. Po dwóch latach formacji złożyła śluby zakonne i została skierowana do domu w Valverde del Camino. Do jej obowiązków należała praca w kuchni, na furcie i w ogrodzie oraz opieka nad małymi dziećmi w Oratorium. W całej okolicy słynęła z uczynności. Ludzie przychodzili do niej po radę, prosili o modlitwę. Siostra Euzebia szczególnie ukochała nabożeństwo Drogi Krzyżowej i do Najświętszej Maryi Panny.
W jej duchowym rysie charakterystyczna była także miłość do ziemskiej ojczyzny – Hiszpanii. Od początku lat 30. XX w. stała się ona areną ciągłych konfliktów i niepokojów, które doprowadziły do wybuchu wojny domowej. Rozpoczęły się prześladowania Kościoła, w czasie których wielu chrześcijan poniosło śmierć za wiarę z rąk miejscowych komunistów wspieranych przez międzynarodowe brygady. S. Palomino przewidywała te tragiczne chwile i złożyła Bogu ofiarę ze swojego życia w intencji pokoju w Hiszpanii, wolności religijnej, zbawienia wszystkich. W dniach poprzedzających okrutną wojnę wzywała do modlitwy za Kastylię, a swej przełożonej, s. Carmen Moreno Benítez, przepowiedziała męczeńską śmierć.
Pan Bóg przyjął ofiarę s. Euzebii Palomino. Zmarła 10 lutego 1935 r. w wieku 36 lat. Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną w dniu 25 kwietnia 2004 r.
