Don BOSCO - Magazyn Salezjański

GDZIEŚ BLISKO - Konsekrowana świeckość

opracowała Małgorzata Tadrzak-Mazurek

strona: 8

Nie porzucają środowisk rodzinnych, zawodowych, nie wkładają habitów, nie mieszkają razem i nie prowadzą wspólnych dzieł, ale żyją według Konstytucji w duchu salezjańskim. Ich powołanie charakteryzuje się konsekracją (która wyraża się w trzech ślubach: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa), świeckością, salezjańskością i posłannictwem. Ochotniczki Księdza Bosko (VDB).

W połączeniu konsekracji i świeckości Ochotniczki pełnią swoje posłannictwo w tych miejscach, gdzie spotkał je Pan. Mówią o sobie, że są świadome współuczestnictwa w szerzeniu charyzmatu salezjańskiego w świecie z właściwą swemu powołaniu oryginalnością.

U źródeł

Historia Instytutu Świeckiego Ochotniczek Księdza Bosko (VDB) sięga początku XX wieku, kiedy to w 1910 r. czternaście wychowanek żeńskiego oratorium sióstr salezjanek na Valdocco w Turynie złożyło na ręce ks. Filipa Rinaldiego prośbę o wskazanie i pomoc w realizacji pragnienia głębokiego zjednoczenia się z duchem i posłannictwem księdza Bosko przeżywanym w konsekracji w warunkach życia świeckiego. Po kilkuletniej formacji pro-
wadzonej przez ks. Rinaldiego w 1917 r. zawiązało się pierwsze stowarzyszenie pod nazwą Zelatorki Maryi Wspomożycielki.

W 1950 r. stowarzyszenie przybrało nazwę Volontarie di Don Bosco (VDB). W 1971 r. kardynał Pellegrino, arcybiskup Turynu erygował Instytut na prawie diecezjalnym, a Stolica Apostolska zatwierdziła „ad experimentum” pierwsze konstytucje VDB. Pierwsze Zgromadzenie Generalne Instytutu, które odbyło się w 1977 r., przepracowało konstytucje, a w rok później Święta Kongregacja ds. Zakonów i Instytutów Świeckich zatwierdziła Instytut VDB na prawie papieskim.

Dziś Instytut ma charakter międzynarodowy. Ponad 1400 członkiń żyje na wszystkich kontynentach (w tym ponad 50 w naszym kraju), prowadząc działalność prawie we wszystkich państwach świata. W Polsce początki Instytutu sięgają roku 1972.

Po co takie powołanie

Podstawowym zadaniem, które stawiają sobie Ochotniczki, jest ewangelizacja. Czynią to poprzez świadectwo życia, animację wartości chrześcijańskich w rodzinach, pracy, w indywidualnych kontaktach z drugim człowiekiem. Jako styl życia i działania przyjęły zasady salezjańskiego systemu prewencyjnego. Zanurzenie w świat wymaga od nich ogromnej dojrzałości, równowagi duchowej, pogody wewnętrznej, optymizmu, przedsiębiorczości, kompetencji zawodowych i pracowitości. Żyjąc w świecie, mogą być bardziej świadome ludzkich problemów i ich przeżywania.

– Nie chcemy, by nas było widać, – mówią – pragniemy tworzyć wokół siebie klimat przyjaźni, zrozumienia, radości i akceptacji. Chcemy kierować na świat światło płynące z Ewangelii, „chcemy otwierać Kościół dla świata, a świat dla Kościoła”.

Do pełnienia takiego posłannictwa potrzebna jest dyskrecja – sekret o konsekracji. Sekret dotyczy osób przynależących do Instytutu VDB. Nie jest bowiem istotne, kim są Wolontariuszki, ale na ile potrafią wczuć się w problemy ludzi, środowisk i być gotowe dawać siebie, swój czas, zdolności innym.

Skąd takie powołanie? – Miałam pragnienie w sercu, żeby poświęcić się Panu Bogu, ale nie w zgromadzeniu zakonnym jako siostra, ale jako osoba świecka, która oddaje się zupełnie służbie innym – szczególnie dzieciom i młodzieży – tłumaczy jedna z Ochotniczek. Inna natomiast opowiada, że chciała zostać siostrą zakonną, ale jej rodzice stanowczo się temu sprzeciwili, tym bardziej, że jedna z jej sióstr była już w klasztorze. Zaczęła więc szukać takich form spełnienia swojego powołania, żeby nie zranić rodziców. Jeden z kapłanów podsunął jej pomysł Świeckiego Instytutu Życia Konsekrowanego i, jak sama mówi, będzie mu za to wdzięczna do końca swoich dni.

Formacja

Kandydatka do życia w Instytucie VDB najpierw trafia na rozmowę z kapłanem – asystentem danego zespołu w celu rozeznania drogi życia. Następnie opiekę roztacza nad nią wydelegowana osoba z Instytutu (odpowiedzialna). Spotykają się one możliwie często na rozmowach formacyjnych według ustalonej przez Instytut tematyki. Ten okres zwany jest przedaspirantatem i trwa zazwyczaj jeden rok, nigdy jednak nie mniej niż sześć miesięcy.

Jeśli przełożone i sama zainteresowana po roku stwierdzą, że możliwe jest kontynuowanie formacji, rozpoczyna się czas zwany aspirantatem, który trwa trzy lata. W tym czasie kandydatka uczestniczy już w życiu Instytutu, danego zespołu, do którego została posłana z racji miejsca zamieszkania. Realizuje też program formacyjny przewidziany przez Instytut. Po okresie aspirantatu składa po raz pierwszy śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Rozpoczyna się tzw. profesja czasowa, która trwa najmniej sześć lat, ale nie więcej niż dziewięć. W pierwszym trzechleciu składa śluby roczne, a po tym okresie na trzy lata. Profesja wieczysta, która następuje po profesji czasowej, wyraża zobowiązanie się do pełnego, świadomego przeżywania życia w świecie jako Ochotniczka Księdza Bosko.

Proces formacyjny trwa również po złożeniu profesji wieczystej. Formacja ciągła zakłada postawę i proces nieustannego nawrócenia, odnowy, stałą potrzebę osobistego wzrostu w dynamicznej wierności własnemu powołaniu. W formacji stawia się jako cel ukształtowanie osobowości dojrzałej w wymiarze ludzkim, chrześcijańskim oraz przygotowanie do apostolskiej działalności w zgodzie z charyzmatem Instytutu. Za formację odpowiedzialna jest przede wszystkim sama Ochotniczka.

Dzień Wspólnoty

Jednym z elementów formacji, a jednocześnie czasem budowania wspólnoty jest przeżywany każdego roku Dzień Wspólnoty. Jest to czas duchowej odnowy, budowania wzajemnych relacji i więzi w Instytucie. Jest to jedyny dzień w roku, a właściwie trzy dni, podczas których zjeżdżają się Wolontariuszki ze wszystkich stron Polski, by być razem. Wtedy też składane są śluby. By to świętowanie było pełniejsze, zapraszani są księża inspektorzy, goście i księża asystenci.

Każdego roku inny zespół wraz z asystentem przygotowuje temat, miejsce i odpowiada za organizację całości spotkania. Zwykle Dzień Wspólnoty przeżywany jest w dniu wspomnienia założyciela bł. ks. Filipa Rinaldiego, tj. 5 grudnia. Ubiegłoroczne spotkanie odbyło się w Częstochowie pod hasłem: Zło dobrem zwyciężać.

***
Dziewczyna, która chce rozpocząć formację w Instytucie Świeckim Ochotniczek Księdza Bosko (VDB), musi spełniać następujące wymagania:

* stan panieński,
* ukończone 21 lat życia i nieprzekroczone 35,
* wystarczające zdrowie, pozwalające uczestniczyć w życiu Instytutu,
* dojrzałość psychiczna i uczuciowa odpowiednia do wieku i sytuacji życia,
* gotowość do pogłębiania kultury osobistej,
* ukierunkowanie do życia apostolskiego w konsekrowanej świeckości,
* dysponowanie odpowiednią ilością czasu i swobodą niezbędną do modlitwy, formacji oraz wykonywania obowiązków organizacyjnych Instytutu,
* odpowiednia do stanu samodzielność ekonomiczna,
* niezwiązanie profesją w innych instytutach życia konsekrowanego.

Archiwum

GDZIEŚ BLISKO - Konsekrowana świeckość