- Wiatr wciąż wieje
- Od redakcji
- Sposobów NA TANIĄ WAKACYJNĄ ROZRYWKĘ jest mnóstwo!
- BOLIWIA: Dać szansę na dobrą pracę i przyzwoite życie
- RWANDA Dostarczmy wodę!
- Kim jest nauczyciel, kim jest dyrektor szkoły?
- Wybaczanie jest BEZCENNE
- Stulecie pracy salezjanów w Aleksandrowie Kujawskim
- Empatia a werbalizacja
- Ojcze dlaczego mnie zostawiłeś?
- Złe rzeczy i dobrzy ludzie
- Doceniajmy rolę ojca w wychowaniu
- To on nie dostał szóstki?
- Przebaczenie
- Uczyć się przebaczać
- Polska szkoła
- Nowy antysemityzm
Doceniajmy rolę ojca w wychowaniu
Bożena Paruch
strona: 24
Jeszcze kilka lat temu wywiadówki były spotkaniem nauczyciela z matkami. Oboje rodzice przychodzili w przypadku poważnych trudności z dzieckiem, najczęściej wezwani przez dyrektora szkoły. Rzadko zdarzało się, żeby ojciec przyszedł po poradę do pedagoga szkolnego.
Moglibyśmy pomyśleć, że w naszym tradycyjnym społeczeństwie interesowanie się nauką szkolną jest wciąż domeną matek. Tymczasem ojcowie na zebraniach w szkole i w rozmowach indywidualnych z pedagogiem nie należą już do wyjątków. Zwłaszcza w starszych klasach szkoły podstawowej i kończącego się gimnazjum ojcowie interesują się postępami edukacyjnymi dzieci. Stereotypy, że mama przychodzi na wywiadówkę i zajmuje się domem, a tata zaspokaja materialne potrzeby rodziny, dotyczą przeszłości, kiedy wiele kobiet pozostawało nieaktywnych zawodowo.
Niesłuszne jest mniemanie, że matka jest najważniejszą osobą w wychowaniu dziecka. Ojciec jest równie ważny. Do prawidłowego rozwoju dziecka niezbędni są matka i ojciec. Rodzice, a nie jedno z nich, są wzorcem do naśladowania. Bycie ojcem jest rolą bardzo trudną. Szczególnie dla tych mężczyzn, którzy mają wzór tak zwanego ojca nieobecnego, który był skupiony głównie na pracy zawodowej, aby zapewnić rodzinie byt materialny. Ojcowie nie zawsze zdają sobie sprawę, że mają do wypełnienia niezwykle ważną rolę wobec dzieci. Również w dzisiejszych czasach wielu ojców pracuje poza domem. Dobrze jest, kiedy przyjeżdżają do rodzin na soboty i niedziele, ale nie w każdym przypadku jest to możliwe – zwłaszcza gdy pracują poza granicami kraju. Kiedy już mogą być z dziećmi, powinni ten czas poświęcić na zabawy, rozmowy i intensywne kontakty z nimi.
Ojciec spełnia istotną rolę w prowadzeniu zarówno syna, jak i córki na każdym etapie ich życia. Jednym z jego zadań w wychowaniu własnego dziecka jest zapewnienie poczucia bezpieczeństwa. Zaczyna się to już w niemowlęctwie, silne i pewne dłonie ojca są niezastąpione podczas kąpieli malucha. Dobry kontakt ojca z dzieckiem redukuje poczucie zagrożenia. Szczere rozmowy z tatą pomagają pokonać trudności, jakich niemało pojawia się na drodze dziecka. Dobry kontakt z ojcem powoduje, że młody człowiek nabiera odwagi, pewności siebie, siły, samodzielności, odpowiedzialności. Świadomość, że może liczyć na tatę, ma wsparcie w ojcu, powoduje, że dziecko łatwiej radzi sobie z różnymi trudnościami. Brak troski ze strony ojca wpływa negatywnie, maluch czuje się bezradny i bezbronny. Jest narażony na skrzywdzenie i zranienie. Tak jak matka, ojciec stanowi również pierwszy wzór do naśladowania. Jest człowiekiem, któremu dziecko ufa bezgranicznie, aby tak było, ojciec powinien przebywać i być w kontakcie z dzieckiem od pierwszych chwil jego narodzin. Kontakt z ojcem wpływa na późniejsze relacje z ludźmi, m.in. dotyczące bliskości. Niektórzy chłopcy, później mężczyźni mają z tym problem, a przytulanie, kontakt cielesny z drugim człowiekiem jest bardzo potrzebny. Wszyscy wiemy, jak wiele znaczy, np. w przypadku choroby, niepowodzenia czy jakichkolwiek kłopotów, powiedzenie nie martw się, jestem z tobą i przytulenie. To dodaje sił w każdym zmartwieniu.
Oczywiście nie wszyscy ojcowie są wylewni i otwarci. Często są powściągliwi i oszczędni w wyrażaniu emocji i uczuć wobec dziecka. Brak czułości ze strony ojca wpływa na pojawiające się u dziecka lęki i obawy. Jeśli dziecku zabraknie miłości i obecności ojca, łatwiej może ulegać sugestiom, manipulacjom czy szukaniu uznania w oczach innych, a to bywa często niebezpieczne. Czasami dobry kontakt z dzieckiem nieświadomie utrudniają mamy lub babcie. Błędnie uważają, że one wszystko przy dzieciach zrobią lepiej, nie dając szansy mężczyźnie i odbierając możliwość tworzenia więzi z dzieckiem. Na szczęście ten stereotyp się zmienia z korzyścią dla dzieci i ojców.
