Don BOSCO - Magazyn Salezjański

SALEZJAŃSKI RUCH MŁODZIEŻOWY. Ladies and Gentlemans, Madames et Monsieurs!

ks. Andrzej Gołębiowski SDB

strona: 16

Każdy, kto przygotowywał choćby małą imprezę czy spotkanie dla większej liczby ludzi wie, że musi być osoba, która wszystko ogarnie i umiejętnie poprowadzi. Wodzirej. Wodzireje prowadzący imprezy salezjańskie mają utrudnione zadanie, bo dodatkowo muszą pamiętać o szeroko pojętym aspekcie wychowawczym związanym z integracją i zabawą.

Okazuje się, że nawet szkolna dyskoteka może mieć pozytywne skutki wychowawcze, jeśli zostanie odpowiednio poprowadzona, choć nie jest to łatwe. Zanim ludzie przyłączą się do wspólnej zabawy, najpierw trzeba ich zainteresować, zmotywować, otworzyć na siebie nawzajem, zintegrować, aby chcieli uczestniczyć w tym, co im się zaproponuje, potem stworzyć dobre warunki do zabawy (muzyka, atmosfera, miejsce) i wreszcie odpowiednio pokierować ich emocjami, których w miejscu zabawy pojawia się sporo.
Panie i Panowie!
Ladies and Gentlemans! Madames et Monsieurs! Senores y Senoras! Damen und Herren! Signore et Signiori! Senharas e Senhores! Panie i Panowie! Tak rozpoczynam każde spotkanie, które przychodzi mi prowadzić jako wodzirej. Dobre rozpoczęcie to delikatna umiejętności zwrócenia uwagi: Oto chcę wam coś powiedzieć, coś zaproponować, do czegoś zaprosić.
Zainwestowanie w dobrego wodzireja jest gwarancją udanej zabawy, sukcesem integracji grupy, zadowoleniem tych, którzy przyjdą, aby oderwać się od codzienności. W handlowych ofertach wodzirejów można wyczytać: „Po co wodzirej? Żebyś się nie musiał martwić czy goście będą się dobrze bawić. Żebyś miał pewność, że zabawa będzie miała swoją dynamikę i będzie udana”.

Wodzirej – któż to taki?
„Ten, kto prowadzi tańce na zabawach, na balach, dyktując układ korowodu, kolejność figur” („Słownik Języka Polskiego” wyd. PWN z 1994 r.). Na myśl o wodzireju wielu z nas przychodzi do głowy film o takim właśnie tytule z Jerzym Stuhrem w tytułowej roli. Od tamtych czasów wiele się jednak zmieniło w sposobie prowadzenia i przeżywania zabawy. Niemniej jest jedna cecha, która łączy wszystkich wodzirejów świata: Rób tak, aby zabawa pozostała na długo w sercu i pamięci uczestników.
Być wodzirejem – to wziąć odpowiedzialność za każdą godzinę, minutę każdego spotkania – balu, wesela, prymicji. Mieć wszystko pod kontrolą. Ci, którzy zajmują się tym zawodowo mówią, że trzeba nawet wiedzieć, kiedy i jaki posiłek serwuje szef kuchni, jakiej piosenki najbardziej nie lubią nowożeńcy, a jaki taniec uwielbiają tańczyć ich rodzice, o jakim drobnym prezencie marzy tato i jakie kwiaty lubi przyszła teściowa. Dlatego dobrze przygotowana zabawa to wcześniej przeprowadzony wywiad środowiskowy, zapoznanie z terenem, salą i oczekiwaniami uczestników zabawy.

Dobry smak
Mistrz ceremonii nie może przynieść wstydu. Sposób bycia, wysoka kultura, odpowiednie słownictwo, unikanie podtekstów. Elegancja w ubiorze, odpowiednio dobrana muzyka, konkursy, tańce mają zarazić i zachęcić do wzięcia udziału w tym, co proponuje. W swoich ofertach niektórzy piszą: „Kolekcja moich kapeluszy pomaga mi zaakcentować klimat tańca bądź zabawy począwszy od cylindra przez kapelusz góralski, czapkę krakowską, turecki fez aż po karnawałowy kapelusz wenecki z dzwoneczkami.” Inny podkreśla: „Pracuję zawsze we fraku i białej koszuli”.
Również wodzirej salezjański powinien wiedzieć jak się ubrać, jaki dobrać repertuar zabaw i tańców. Cała istota takiej animacji skupia się na wspólnocie. W prawdziwej wspólnej zabawie nie ma miejsca na indywidualizm. Nawet, kiedy odbiorcami zabawy jest sama młodzież, wodzirej powinien zachować klasę i uczyć dobrego smaku w proponowanej zabawie. Współcześnie młodzież ma problem z właściwym przeżywaniem zabawy wspólnotowej. Charakter muzyki techno czy rap nie pozwala, aby w zabawie poznawać drugiego człowieka, tworzyć wspólnotę. Wodzirej nawet w takich sytuacjach powinien umieć zastosować wszystkie swoje atuty, by włączyć wszystkich do wspólnej zabawy.

Bycie z ludźmi
Wodzirej animuje zabawę i tańce oraz dba o to, aby każdy na imprezie czuł się dobrze. Sam musi odznaczać się radością ducha i optymizmem, którym trzeba zarazić innych. Są czasami takie wydarzenia czy czynniki zewnętrzne, które psują zaplanowany wcześniej scenariusz. Umiejętność znalezienia się w takich sytuacjach czy wymyślenia czegoś na gorąco to dodatkowe atuty, które świadczą o profesjonalizmie. Ważne, aby wodzirej był do końca z ludźmi, dał się im polubić, bawił się razem z nimi. Nie może zaproponować czegoś, czego sam nie umie, czego nie umie zaprezentować i pokazać. Puszczając muzykę z płyt, wychodzi do uczestników zabawy, animując tańce i w pełni panując nad klimatem imprezy. Poprzez przygotowane scenariusze ma wpływ na dynamizm zabawy, odpowiednią atmosferę i realizowany program. Musi jednocześnie być wnikliwym obserwatorem tego, co się dzieje wokół niego. Baczna uwaga i obserwacja czy wszyscy się bawią, czy trafia z tym co mówi i proponuje, to cechy najbardziej wytrawnych i doświadczonych wodzirejów.
Wodzirej nie ingeruje bezustannie w zabawę i tańce, gdyż ma świadomość, że nikt nie lubi być cały czas kierowany. Wykorzystuje tutaj swoje wyczucie, doświadczenie, rozeznanie sytuacji i nastroju. Musi być osobą kontaktową, odważną, rozrywkową. Jednocześnie musi mieć głowę pełną pomysłów.

Gwiazda?
Wodzirej nie ma być gwiazdą. Ma przyciągać publiczność, ale nie może przyjąć postawy najważniejszego. Jest pewnego rodzaju dowódcą. Najważniejsi są ci, którzy korzystają z jego usług. Pomaga przybyłym w dobrym zagospodarowaniu czasu. Nie ma wyznaczonych schematów działania. Każdy z wodzirejów musi do tego dojść sam. Na stronach internetowych mistrzowie ceremonii prześcigają się w ofertach i pomysłach, którymi chcą trafić do tych, którzy skorzystają z ich usług. Najbardziej przydatna jest pomysłowość. Integracja w zabawie i dobre konkursy, odpowiednio dobrany humor.

●●●
Życzę wszystkim takiej atmosfery i przeżyć, które wynikają z pragnienia bycia razem w radości ducha.

Archiwum

SALEZJAŃSKI RUCH MŁODZIEŻOWY. Ladies and Gentlemans, Madames et Monsieurs!