- LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO - Historia ziarna
- WYZWANIA
- WYCHOWANIE. Zawodówka brzmi dumnie
- WYCHOWANIE. Kim chce być?
- OKIEM RODZICA. Pozwólmy im wybrać
- ROZMOWA Z... Uzdrowić kształcenie zawodowe
- GDZIEŚ BLISKO. Batalia (nie tylko) o dobrego fachowca
- SŁÓWKO O KSIĘDZU BOSKO. Rzemieślnicy
- BŁYSKAWICZNY KURS MODLITWY
- DUCHOWOŚĆ. Krzyzs Matki Teresy
- DUCHOWOŚĆ. Skomplikowana wiara?
- POD ROZWAGĘ. W szponach fatum, czyli o fetyszach, amuletach i talizmanach
- SALEZJAŃSKI RUCH MŁODZIEŻOWY. Zabawa z formą
- MISJE. Polski kawałek Afryki
- MISJE. Reggae z chrześcijańskim przesłaniem
- RODZINA SALEZJAŃSKA. Błogosławiony ks. Josè Calasanz Marquès i towarzysze męczeństwa
- Z ŻYCIA BŁOGOSŁAWIONYCH ORATORIANÓW
- W ANEGDOCIE
- PLACÓWKI SALEZJAŃSKIE. Łomianki
SALEZJAŃSKI RUCH MŁODZIEŻOWY. Zabawa z formą
Anna Kowalczyk
strona: 16
Trudno dziś wyobrazić sobie najmniejsze nawet wydarzenie w życiu szkoły, parafii czy organizacji publicznej, które nie wymagałoby stworzenia plakatów informacyjnych, zaproszeń, podziękowań lub dyplomów. Nawet jeśli są to zwykłe kartki papieru z kolorowymi, ręcznie napisanymi hasłami, ich rola jest istotna.
Pomijając kwestie związane z estetyką oraz technicznymi aspektami projektowania, istnieje kilka uniwersalnych wskazówek, które mogą ułatwić tworzenie podstawowych elementów oprawy graficznej.
Treść i forma
Jeśli chcemy stworzyć na przykład wystawę, to warto sobie najpierw zadać pytanie, czy chcemy operować tylko obrazem, czy również tekstem. Jeśli chcemy stworzyć plakat, to zastanówmy się, czy chcemy, aby tylko informował, czy także zwracał uwagę lub wręcz prowokował. Bardzo pomocne okazuje się dokładne sformułowanie najistotniejszej informacji, którą chcemy przekazać, pamiętając jednocześnie o tym, że im więcej będziemy chcieli powiedzieć na raz, tym trudniej będzie nas zrozumieć. Nawet jeśli musimy na druku umieścić kilka informacji: na przykład hasło organizowanego przez nas koncertu charytatywnego, jego ideę, nazwę naszej organizacji lub kółka, godzinę i miejsce, skład zespołu oraz imprezy towarzyszące, należy wybrać z powyższych informację, która jest najistotniejsza i postarać się, aby to ona była najbardziej czytelna i widoczna.
Istotna jest również świadomość, kim jest odbiorca tworzonych przez nas przekazów. Podstawową kategorią, od której zależy wybór konkretnych środków wyrazu, jest wiek odbiorcy. Jeśli wiemy, że tworzymy wystawę skierowaną tylko i wyłącznie do ludzi młodych, możemy pozwolić sobie na wykonanie bardziej odważnego projektu. Śmiało sięgamy wówczas po kontrastowe kolory, oryginalną kompozycję: skośne, a nawet odwrócone do góry nogami napisy, ciekawe kroje pisma. Nie bójmy się szokować, gdy mówimy do młodych. Zaciekawmy ich, zachęćmy do zastanowienia się, rozbawmy. Natomiast, gdy projektujemy zaproszenie na 50-lecie matury, które kierujemy do osób starszych, pamiętajmy o klasycznym stylu, czytelnych i eleganckich krojach pisma oraz prostej i gustownej formie.
Obraz
Możemy posłużyć się zdjęciem lub obrazkiem graficznym. Możemy wykorzystać jedno i drugie, umieszczając je obok siebie lub łącząc w oryginalną całość. Jeśli dysponujemy dużą liczbą obrazów, łatwiej jest nam wybrać ten, który najtrafniej przedstawia ideę, którą chcemy przekazać.
Przy wyborze zdjęć zwracajmy uwagę na ich jakość zarówno techniczną, jak i estetyczną. Powinniśmy unikać zdjęć nieostrych, prześwietlonych czy niedoświetlonych. Niekiedy udaje się wyeliminować wiele niedoskonałości za pomocą obróbki komputerowej. Na ogół łatwiejsze w odbiorze są wizerunki pojedynczych osób lub elementów, choć zawsze należy pamiętać przede wszystkim o tym, co chcemy przez dane zdjęcie przekazać. Największą siłę wyrazu ma ludzka twarz, szczególnie spojrzenie.
Tekst
Jeśli już wiemy, co ma być napisane na naszym projekcie, kolejnym krokiem jest wybór odpowiedniej formy zapisu. Jeśli tworzymy plakat i już mamy główne hasło, pomyślmy nad jego wyeksponowaniem. Położenie (na przykład centralne), wielkość, kontrast to niektóre środki, po które możemy sięgnąć. Eksperymentując z kolorami, pamiętajmy, że największe kontrasty dają pary barw znajdujące się po przeciwnych stronach znanego nam z lekcji plastyki koła barw. Krótko mówiąc, żółty i fioletowy, czerwony i zielony, niebieski i pomarańczowy to zestawienia, które niemalże wibrują w oczach. Kontrasty zdecydowanie przyciągają uwagę, ale i powodują, że ich odbiór nie daje wrażenia spokoju i relaksu.
Obok wielkości i koloru użytej przez nas czcionki niezwykle istotny jest również dobór jej kroju. Różnorodność jest kusząca, ale „co za dużo, to niezdrowo”. Możemy pozwolić sobie na wybranie oryginalnej czcionki szczególnie do tych elementów, które chcemy wyeksponować, jednak starajmy się nie używać za dużo różnych krojów.
Ograniczenia techniczne
Nie zawsze możemy pozwolić sobie na wydrukowanie projektu na kredowym papierze i w kolorach. Czasem mamy do dyspozycji tylko czarno-białą drukarkę lub ksero. Nie szkodzi! Jeśli zamiast zdjęcia, które będzie pozbawione kolorów lub może być niewyraźne z powodu technicznych ograniczeń kserokopiarki, użyjemy ciekawego obrazka albo zabawimy się samym tekstem, możemy uzyskać bardzo ciekawe i oryginalne efekty.
Projekty oddawane do druku powinny być odpowiednio przygotowane. O pomoc najprościej poprosić grafika w drukarni, do której się udajemy.
Logo
Czasami robimy projekt dla szkoły lub organizacji, która ma swój własny i niepowtarzalny znak graficzny – logo. Weźmy je pod uwagę! Logo zazwyczaj ma określony kształt i kolorystykę. Eksponując je oraz używając wciąż tych samych kolorów bazowych, tworzymy tzw. wizualizację graficzną organizacji, co ułatwia jej rozpoznawalność.
Nawet jeśli organizujemy mały, szkolny festyn mający na celu zbiórkę pieniędzy na dofinansowanie obiadów dla najbiedniejszych uczniów, warto wymyślić akcji jej własne logo. Jeśli powtórzymy zbiórkę za rok, będziemy mogli się nim posłużyć i podkreślić, że nasz pomysł nie jest czymś nowym, lecz znaną wszystkim „Akcją Łyżka”.
• • •
Powyższe wskazówki można, ale niekoniecznie trzeba brać pod uwagę, zaczynając przygodę z projektowaniem graficznym. Łamanie zasad, nawet tych najistotniejszych, często decyduje o niepowtarzalności projektu. Warunek jest jednak taki, że najpierw należy je poznać, nauczyć się ich stosowania, a dopiero potem – zawsze jednak w pełni świadomie – łamać. Życzę dobrej zabawy i wspaniałych efektów pracy!