facebook
Audiobook:
O Janku przyjacielu młodzieży
autor: Maria Kączkowska
odcinek 33: Zadanie życia spełnione


W Waszych intencjach modlimy się codziennie
o godzinie 15:00 w Sanktuarium
M.B.Wspomożycielki Wiernych w Szczyrku
O ustanie pandemii corona wirusa
Staszek
2020-05-29 10:06:03
W intencji wszystkich MAM
Ala
2020-05-29 10:04:41
Za Tomka z W
Piotr
2020-03-29 19:05:04
Blogi:
Agnieszka Rogala Blog
Agnieszka Rogala
relacje między rodzicami a dziećmi
Jak nie kochać dzieci.
Karol Kliszcz
pomiędzy kościołem, szkołą a oratorium
Bezmyślność nie jest drogą do Boga
Karol Kliszcz Blog
Łukasz Kołomański Blog
Łukasz Kołomański
jak pomóc im uwolnić się od uzależnień
e-uzależnienia
Andrzej Rubik
z komżą i bez komży
Na dłoń czy na klęczkach?
Andrzej Rubik Blog
Maria Fortuna-Sudor Blog
Maria Fortuna-Sudor
na marginesie
Strach
Tomasz Łach
okiem katechety
Bóg jest czy nie jest?
Tomasz Łach Blog

Archiwum

Rok 2004 - czerwiec
Początek formacji – przyjęcie i umowa

JP

strona: 10



Droga formacji grupy młodych ludzi, którzy uczestniczą w życiu oratoryjnym odbywa się na czterech „zachodzących na siebie” etapach: zawarcie umowy o uczestnictwie w formacji oratoryjnej, współuczestnictwo w podejmowaniu decyzji, współuczestnictwo w opracowaniu projektu, współuczestnictwo w odpowiedzialności za całość działalności oratorium. W tym numerze przybliżymy pierwszy z etapów.

Punktem wyjścia jest moment spotkania młodych z oratorium. Tuż po nim wchodzi się w pierwszy etap procesu – wzajemne przyjęcie i zawarcie umowy o formację.

Spotkanie
Ten etap bierze swój początek ze spotkania trzech rzeczywistości: oratorium – ze swoją strukturą i tradycjami, młodych – ze swoimi potrzebami i oczekiwaniami oraz miejscowej społeczności kościelnej i cywilnej. Młodzi przychodzą z określonymi wyrażonymi i niewyrażonymi potrzebami. Oratorium, które ich przyjmuje posiada swoją strukturę i kulturę, chce realizować właściwe mu cele. Punktem docelowym jest zawarcie umowy, mającej za przedmiot przyjęcie każdego w jego odrębności, gotowość do dialogu i przyswajania.

Przyjęcie „nowych”
Nie ma mowy o oratorium bez serdecznej gotowości na przyjęcie młodych ludzi. Nie chodzi o rodzaj „kumplostwa” bez wymagań, ale o odczytywanie rzeczywistości w takiej optyce wychowawczej, która stawia na ziarna dobra – pozytywny potencjał obecny w samych młodych. Gościnność manifestuje się nie tylko w otwarciu i empatii, ale również w zaufaniu ich propozycjom. Młodzi, którzy wnoszą ze sobą problemy ich świata, niosą także intuicje ich przezwyciężenia. Mogą one ujawniać się w sposób chaotyczny bądź bezkrytyczny, nie znaczy to jednak, że są pozbawione wartości czy niegodne uwagi.

Konfrontacja
Oratoryjne granice wyznaczają przede wszystkim przyjęte wartości ujęte w normy pisane i niepisane. Oratorium bez takich granic nie ma młodym nic do zaproponowania, nie różni się od pubu. Na kulturę oratorium składa się jego historia, tradycje, zwyczaje i zasadnicze cele, jakie sobie stawia. Cele te nie mogą być poddane dyskusji ani przez nowoprzybyłych młodych, ani przez poszczególną wspólnotę wychowawczą. W przeciwnym razie oratorium przestaje pełnić swą funkcję kościelną i społeczną.

Umowa formacyjna
Umowa formacyjna nie polega na fizycznym podpisaniu mniej czy bardziej surowych regulaminów, ale na zapewnieniu o wzajemnym zaufaniu, które obejmuje relacje z odpowiedzialnymi i animatorami, relacje ze środowiskiem oratoryjnym, oraz możliwość organizowania się w grupy zgodne z zainteresowaniami religijnym, kulturalnymi i społecznymi. Umowa taka może zaistnieć tylko wtedy, gdy w spotkaniu często odległych sobie kultur jest gotowość do wzajemnego zainteresowania i wychodzenia naprzeciw. W ten sposób oratorium powierza samo siebie młodym, oczekując w zamian odpowiedzialności i kompetencji w animowaniu go.

Kompetencje animacji
Aktywna obecność w oratorium zakłada posiadanie i zdobywanie pewnych podstawowych kompetencji. Mają one za zadanie uzdalniać młodych do bycia protagonistami procesów formacyjnych. Pierwszym rodzajem są kompetencje związane ze znajomością z jednej strony sytuacji i problemów młodych, z drugiej celów i zasad rządzących życiem oratorium. Drugi rodzaj kompetencji to konkretne zdolności działania: umiejętność rozmowy i dialogu, poszukiwania i negocjowania rozwiązań, podejmowania decyzji, określania celów działań. Trzeci rodzaj wiąże się z kreatywnością rozumianą jako zdolność podejmowania nowych wyzwań i wychodzenia poza dotychczasowe schematy działań, zwłaszcza te, które z upływem czasu tracą swoje znaczenie formacyjne i wychowawcze.