- Wyjść, zobaczyć, wezwać
- Od redakcji
- Futbol, a wychowanie
- 20 lat SWM
- Bangladesz EDUKACJA DZIECI W JOYPURHAT
- Rwanda - Wystarczyłaby ... pralka
- Hejt to wszystkie grzechy języka w jednym
- Nauczyciel musi być wolnym człowiekiem
- Generał Józef Haller u salezjanów
- VIII przykazanie nie mów fałszywego świadectwa
- Poradnik nauczyciela
- Bóg jest miłością
- Osamotnienie nauczycieli w gimnazjum
- Różaniec mam , to idę ...
- Więcej fantazji czy miłości?
- W lusterku nauczyciela
- Niebezpieczeństwa teorii holistycznych
- Nie ma wolności bez moralności
Wyjść, zobaczyć, wezwać
Ángel Fernández Artime
strona: 2
DOKUMENT PRZYGOTOWAWCZY Synodu Biskupów 2018 r. na temat: „Młodzież, wiara i rozeznanie powołania" busolą na naszej drodze.
Papież Franciszek ogłosił, że w październiku 2018 r. odbędzie się XV Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów na temat: „Młodzież, wiara i rozeznanie powołania". Po raz pierwszy w historii Kościoła to ważne zgromadzenie w tak mocny i wyraźny sposób zajmie się analizą tego tematu. Ojciec Święty zdecydował, by Kościół postawił sobie pytanie, w jaki sposób towarzyszyć młodzieży w rozeznaniu i przyjęciu wezwania do miłości i życia w pełni. Poprosił również samych młodych, by pomogli Kościołowi wskazać najbardziej skuteczne sposoby głoszenia Dobrej Nowiny.
Jako salezjanie księdza Bosko jesteśmy wezwani do ofiarowania Kościołowi daru naszego charyzmatu, wraz z naszą refleksją i doświadczeniem duszpasterskim związanym z pracą z i dla młodzieży. Z tego powodu proszę was dzisiaj o złączenie się z całym Kościołem w studium tego dokumentu i wypełnienie załączonego kwestionariusza, a zwłaszcza - udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie: Do czego czujemy się wezwani w naszym doświadczeniu charyzmatycznym w kontekście zwołania tego synodu i publikacji Dokumentu Przygotowawczego? Proszę was również o podzielenie się swoimi refleksjami z lokalnym Kościołem, czyniąc to ze świadomością, że są one ofiarowane nie tylko ludziom młodym i wychowawcom z naszych środowisk salezjańskich.
O Pierwszym nieodzownym krokiem, jaki należy postawić, jest odczytanie historii ludzi młodych, którzy zostali nam powierzeni. Ten krok pociąga za sobą dobrą znajomość wyzwań i możliwości związanych z polem, na które jesteśmy wezwani, by dawać świadectwo miłości Boga względem młodzieży, zwłaszcza najuboższej. W duchu Evangelii Gaudium jesteśmy wezwani do „wyjścia" i „wysłuchania", byśmy potem mogli dzielić się Dobrą Nowiną. Znajomość rzeczywistości ludzi młodych, których spotykamy, nie jest luksusem, na jaki możemy sobie pozwolić, ale powinnością, której nie możemy lekceważyć. Nieuczynienie tego byłoby zdradą, odwróceniem się plecami do krzyku młodzieży, często ukrytego, ale głębokiego. Pokusa typu „zawsze tak robiliśmy", wraz z postawą „odpowiedź jest nam już znana", chociaż samo pytanie zostało zmienione, to prawdziwe zagrożenia, które musimy rozeznać i których musimy unikać.
Druga część Dokumentu Przygotowawczego skupia uwagę na pojęciach wiary, rozeznania i powołania. Jako salezjanie jesteśmy wezwani na tym polu do rozeznania niektórych wyzwań i wzmocnienia pewnych wyborów. Nasza propozycja wychowawcza i duszpasterska musi zaoferować ludziom młodym szlaki, które doprowadzą ich do przeżywania integralnego doświadczenia ludzkiego. Proszę was przy tym o unikanie dwóch pokus duszpasterskich: poprzestania na stwierdzeniu, że brakuje czasu i niezbędnych środków, by możliwe było silne zaangażowanie w towarzyszenie młodzieży, poprzestania na ograniczonej wizji towarzyszenia, która prawie że gloryfikuje indywidualną rolę osoby towarzyszącej w tym procesie.
Trzecia część Dokumentu Przygotowawczego zawiera niektóre wskazania dotyczące działalności duszpasterskiej, określając jej podmioty, miejsca i narzędzia. Jesteśmy wezwani do powrotu do „towarzyszenia młodzieży", czyniąc to poprzez te trzy momenty: „wyjść", „zobaczyć" i „wezwać", które odzwierciedlają sposób, w jaki Jezus spotykał się z ludźmi swoich czasów. To nawiązanie brzmi znajomo dla nas, synów księdza Bosko, i przedstawia dalsze wezwanie do słuchania ludzi młodych, do bezwarunkowej dyspozycyjności w odniesieniu do ich potrzeb, będąc świadomym, że relacja duchowego ojcostwa stanowi przedłużenie ojcostwa wychowawczego.
I jeszcze, na marginesie tego listu, proponuję wam trzy pytania, które mogą pomóc ukierunkować waszą refleksję dotyczącą wyzwań i możliwości związanych z wiarą i rozeznaniem powołania w życiu współczesnej młodzieży.
► Z jakimi propozycjami wychodzimy na poziomie Kościoła lokalnego, aby adhortacja Evangelii Gaudium pozostała busolą naszej drogi duszpasterskiej?
► Na jakie opcje duszpasterskie stawiamy i/lub proponujemy, aby wszyscy, młodzi i dorośli, rodzice i nauczyciele, katecheci i animatorzy poczuli się częścią wspólnoty, która wychowuje do wiary, wspólnotą, która ewangelizuje?
► Jakie trudności mogą osłabić kontynuację i trwałość procesów duszpasterskich? Co proponujemy, aby wzmocnić ową kontynuację i trwałość procesów duszpasterskich?
Zgodnie z zachętą Ojca Świętego (DP III, V), powierzamy Maryi tę drogę, na której wraz z całym Kościołem stawiamy sobie pytanie, w jaki sposób towarzyszyć ludziom młodym w przyjęciu wezwania do radosnej miłości i życia w pełni.
