Don BOSCO - Magazyn Salezjański

Biblia o rodzinie

Ks. Waldemar Chrostowski

strona: 22

Biblia wyraźnie eksponuje oraz ceni rodzinę i jej rolę. Widzi w niej podstawową komórkę życia społecznego, w której człowiek wypełnia obowiązki względem Boga i bliźnich.

W Starym Testamencie mamy wiele wzniosłych przykładów życia rodzinnego, a w Nowym na pierwszy plan wysuwa się Święta Rodzina z Nazaretu. Gdy po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa powstał i okrzepł Kościół, apostołowie i pierwsi głosiciele Ewangelii wiedzieli, że sukcesy misji apostolskiej i jej trwałość zależą głównie od jakości chrześcijańskich rodzin, które są „domowymi Kościołami”. To przekonanie znalazło wyraz w Liście do Efezjan (5,21-6,4), w którym Paweł wyłożył podstawowe zasady życia rodzinnego. Małżonkowie Chrześcijanin powinien się strzec wad i nadużyć pogańskich, a szlachetność jego postępowania, wynikająca z tożsamości chrześcijańskiej, powinna być widoczna najpierw w życiu rodzinnym. Pierwsze wskazania Pawła są skierowane do żon i mężów. Rozpoczynają się od zdania podkreślającego potrzebę wzajemności: „Bądźcie sobie wzajemnie poddani w bojaźni Chrystusowej” (Ef 5,21). Zakwestionowane zostają wzorce typowe dla świata pogańskiego, opartego na dominacji jednych nad innymi, przenoszone na poziom życia rodzinnego, w którym najczęściej dominowali mężczyźni. Zasadę wzajemnej zależności tłumaczy wzgląd na bojaźń Chrystusową, czyli pamięć o życiu i działalności Jezusa, zwłaszcza o Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu. Charakter więzi istniejącej między małżonkami jest oparty na podobieństwie do Chrystusa, co odróżnia małżeństwo chrześcijańskie od innych związków. Wskazania przeznaczone dla żon brzmią: „Żony niechaj będą poddane swym mężom, jak Panu, bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus – Głową Kościoła: On – Zbawca Ciała. Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom – we wszystkim” (5,22-24). Relacje między małżonkami mają odzwierciedlać relacje między Kościołem i Chrystusem. Żony stanowią obraz Kościoła, mężowie – Chrystusa. „Poddanie”, o którym mowa, nie ma nic wspólnego z hegemonią jednej ze stron nad drugą, lecz odwzorowuje relację Kościoła wobec Chrystusa. Następują dłuższe pouczenia przeznaczone dla mężów, rozpoczynające się od słów: „Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie” (5,25). Miłość, którą Paweł zaleca mężom, powinna być naśladowaniem miłości Chrystusa do Kościoła. Wydając samego siebie, Chrystus dał przykład miłości ofiarniczej. Dzięki Jego miłości Kościół staje się święty. Podobnie dzięki miłości ku własnej żonie, chrześcijański mąż może pełniej otworzyć się na dobra duchowe, a ta miłość stanowi drogę do jego duchowego wzrostu. Po wzniosłych zaleceniach pojawia się nawiązanie do rzeczywistości małżeństwa, tak jak została przedstawiona w opowiadaniu o stworzeniu świata i człowieka z Księgi Rodzaju (2,24): „Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją i będą dwoje jednym ciałem. Tajemnica to wielka, a ja mówię w odniesieniu do Chrystusa i Kościoła. W końcu więc niechaj także każdy z was tak miłuje swą żonę jak siebie samego! A żona niechaj się odnosi ze czcią do swojego męża!” (55,31-33). Małżeństwo i jego godność są ugruntowane w Bożym dziele stworzenia, bo „mężczyzną i kobietą stworzył ich”. Skoro mężczyzna i kobieta to dwie strony obrazu Boga w człowieku, zatem dzięki połączeniu w małżeństwie oboje otrzymują najgłębsze spełnienie. Dzieci a rodzice Wskazania dotyczące zasad regulujących więzi między rodzicami i dziećmi zostały podzielone na dwie części. W pierwszej jest mowa o obowiązkach dzieci wobec rodziców, a w drugiej – o obowiązkach rodziców wobec dzieci. Zalecenia skierowane do dzieci nawiązują do jednego z przykazań Dekalogu (Wj 20,12): „Dzieci, bądźcie posłuszne w Panu waszym rodzicom, bo to jest sprawiedliwe. Czcij ojca swego i matkę, aby ci było dobrze i abyś był długowieczny na ziemi” (Ef 6,1-2). Sprawiedliwość polega na oddaniu każdemu tego, co mu się słusznie należy. Posłuszeństwo dzieci wobec rodziców wynika ze sprawiedliwości. Paweł zaleca posłuszeństwo „w Panu”, a nie ślepe posłuszeństwo. Przykazanie miłości rodziców zostało uwypuklone jako jedno z przykazań podarowanych na Synaju i stanowią- cych warunek zachowania przymierza z Bogiem. Zachętą do jego przestrzegania ma być i to, że chodzi o przykazanie z obietnicą zapewniającą doczesną pomyślność tym, którzy czczą ojca i matkę. W tym miejscu mamy do czynienia ze znamiennym odwróceniem perspektywy: „A [wy], ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, lecz wychowujcie je, stosując karcenie i napominanie Pańskie” (6,4). Obok obowiązków dzieci wobec rodziców istnieją zobowiązania rodziców wobec dzieci. Postawa ojców winna być sprawiedliwa, co w ich przypadku oznacza unikanie takich napięć, które w dziecku pozostawiłyby trwałe urazy, często przeobrażające się w gniew. Jednak dobroć nie oznacza pobłażliwości. Zadaniem rodziców jest takie wychowanie dzieci, którego składnikiem jest dobrze pojęta karność podejmowana w duchu Chrystusowym, czyli motywowana miłością. Przestrzeganie najważniejszych zasad chrześcijańskiego życia rodzinnego przyczynia się do stabilności rodziny, zapewniającej wszystkim jej członkom poczucie bezpieczeństwa. Jest to jednocześnie gwarancja właściwej czci oddawanej Bogu. W przypadku chrześcijan wszystkie więzi nabierają nowego znaczenia dzięki ugruntowaniu w Chrystusie, który dla swoich wyznawców jest wzorem i uzdalnia ich do sprostania wzniosłym zobowiązaniom. Wszyscy członkowie rodziny są równi wobec Boga, praktykowanie zaś miłości rodzinnej powinno się odbywać w duchu wzajemnej służby. Właściwie ułożone i po chrześcijańsku przeżywane życie rodzinne przyczynia się też do pogłębiania zrozumienia tajemnicy Chrystusa i natury Jego Kościoła. ▪

Archiwum

Biblia o rodzinie