- Jesteśmy rodziną
- Od redakcji
- FILM to doskonałe narzędzie edukacyjne
- Zburzone kościoły Aleppo
- JAK I CZY WYCHOWYWAĆ DO ZARADNOŚCI
- Studniówka może być udana, choć bez luksusów i rewii mody
- Ks. Stanisław Styrna SDB duszpasterz pilskiej „Solidarności”
- Jak opisywać czystość?
- Niedojrzałość uniemożliwiająca budowę miłości małżeńskiej, dojrzałej więzi osobowej
- Biblia o rodzinie
- Telefon komórkowy – niezależność czy ograniczenie swobody?
- Wywiadówka
- Jak to się stało?
- Zobacz! Właśnie idę dać sobie radę
- Walka z uzależnieniem komputerowym
- Jak zostałem postępowym ojcem
Jesteśmy rodziną
Ángel Fernández Artime
strona: 2
Wszyscy mocno osobiście doświadczamy tego, że rodzimy się w rodzinie, z jej pięknem i ograniczeniami typowymi dla każdej rodziny, ale ostatecznie – na łonie rodziny, w której uczymy się sztuki życia i miłości.
Na rodzinę, jak to dobrze wiemy, składają się oblicza, osoby, które kochają, dzielą się i poświęcają dla innych, broniąc siebie oraz broniąc życia swojego i swoich bliskich za wszelką cenę.
Każdy wzrasta jako osoba, żyjąc w rodzinie, żyjąc z rodzicami, oddychając ciepłem domu. To w rodzinie, w domu otrzymuje się imię, a zatem i godność; to tam można zakosztować intymności, uczyć się mówić przepraszam, prosić o przebaczenie i dziękować.
Rodzina jest także – jak wiemy – pierwszą szkołą dla dzieci, niezastąpionym miejscem dla ludzi młodych i najlepszym schronieniem dla osób w podeszłym wieku. Tego wszystkiego, w taki czy inny sposób, doświadczyliśmy i doświadczamy. Jednocześnie nie tracimy z oczu znaczenia rzeczywistości rodziny z Bogiem w sercu, ponieważ rodzina jest wielkim znakiem sakramentem Boga Trójjedynego, który jest Komunią Miłością.
Rodzina oznacza także matczyne łono, w którym Syn Boży realizuje drogę Swojego człowieczeństwa.
Dzisiaj jednak rodzina cierpi, jest zraniona. Co powinniśmy i możemy uczynić? Przede wszystkim musimy się zdobyć na empatię w obliczu bólu, musimy pomagać budować relacje, zabliźniać zadane rany, pomagać w wyjściu z lęków, musimy pomóc rozeznać, że istnieje także wiele dobra i wiele hojności.
Ale w pojmowaniu bycia rodziną stale pojawiają się błędy, które domagają się pokory i zrozumienia, przebaczenia i miłosierdzia.
Wszyscy mają prawo do przebaczenia i wszyscy są w stanie przebaczyć, by budować rodzinę i odbudować siebie. Tak więc trzeba, abyśmy byli obecni, aby pomóc budować i odbudowywać.
Musimy pomóc rodzinom uświadomić sobie, że są szkołami życia bardziej niż „miejscem dochodu i konsumpcji” czy „uczuciowym punktem odniesienia”.
W nich dorośli, zwłaszcza rodzice, przyjmują na siebie odpowiedzialność, pozostają w zażyłych relacjach rodzinnych ze sobą, które nie ograniczają się do rozmów o charakterze instrumentalnym, wychowują, także wymagając i żądając od dzieci konkretnej odpowiedzialności moralnej.
Kiedy istnieje przestrzeń życia pozwalająca na zawiązanie rzeczywistych relacji opartych na dialogu, pełnej zgodzie w tym, co prawdziwie dotyczy dobra drugiego, z poszanowaniem osoby i procesów jej rozwoju; kiedy rodzina stanowi doświadczenie miłości, nie jest jedynie miejscem, gdzie egzekwuje się prawo, ale gdzie się uczy bezinteresownej miłości – wtedy każde małżeństwo i każda rodzina będą oznaczać historię zbawienia i szkołę życia, która przekazuje wartości, niesie nadzieję, bliskość i miłość, która ukierunkowuje, koryguje, zapobiega, pomaga, uzdrawia, jednym słowem – zbawia.
Rodzina jest szkołą życia, ponieważ mieści w sobie przeciwstawne elementy, ale pozostające ze sobą w harmonii, które przygotowują do życia, opierając się na takich wartościach, jak:
wolność i odpowiedzialność;
samodzielność i solidarność;
troska o samego siebie i poszukiwanie dobra wszystkich;
zdrowa rywalizacja i umiejętność przebaczenia;
gotowość do słuchania i milczenia znaczonego szacunkiem.
Tak więc rodzina jest szkołą życia, ponieważ przekazuje wartości, a także niesie nadzieję. Zapewnia bliskość i miłość, która ukierunkowuje, która koryguje, która zapobiega, pomaga, uzdrawia, jednym słowem – jest miejscem naszego zbawienia. ▪
