- Ten, kto jest kochany, otrzyma wszystko, zwłaszcza od młodzieży
- Od redakcji
- Wychowanie do czystości
- Don Bosco Network
- Bangladesz Zbudujmy studnie
- Nigeria Radujcie się zawsze w Panu
- Chwyć różaniec i walcz!
- Współpraca rodziców i nauczycieli
- Nie przyszłam żebrać o dwóję
- Sieją, a czas pokaże, jakie będą owoce
- Wychowanie w dzieciństwie
- Czystość księdza Bosko
- Oszustwo amuletów
- Ciało świątynią ducha
- Walka o dzieci trwaWalka o dzieci trwa
Współpraca rodziców i nauczycieli
Ks. Marek Dziewiecki
strona: 14
Współpraca rodziców i nauczycieli to warunek tworzenia szkoły, która wychowuje.
Początek roku szkolnego to dobry czas, by przypomnieć, że sytuacja uczniów
w szkole zależy w dużym stopniu od tego, co dzieje się między rodzicami a nauczycielami.
Rodzice to pierwsi wychowawcy
Państwo zobowiązuje rodziców, by posyłali swoje dzieci do szkoły, a nauczycieli zobowiązuje do współpracy z rodzicami w wychowaniu i wykształceniu dzieci. Szkoła nie tylko przekazuje uczniom wiedzę, lecz tworzy ważne środowisko, w którym uczniowie przebywają wiele godzin dziennie. Środowisko szkolne – w pozytywny lub negatywny sposób – kształtuje postawy, więzi i system wartości swoich wychowanków.
Poważnym zagrożeniem dla dzieci i młodzieży jest sytuacja, w której dom rodzinny i szkoła tworzą przeciwstawne wobec siebie środowiska, promujące rozbieżne postawy życiowe, normy moralne, wartości i priorytety. Z tego powodu potrzebna jest współpraca rodziców i nauczycieli dla dobra wychowanków. Prawidłowo funkcjonująca szkoła to instytucja wspierająca rodziców, gdyż świadoma tego, że uczy oraz wychowuje ich, a nie swoje dzieci. Pomocnicza rola szkoły oraz współpraca nauczycieli z rodzicami uczniów nie opiera się na zasadzie próśb rodziców czy na zasadzie dobrej woli nauczycieli, lecz w oparciu o przepisy prawa. Każda szkoła jest zobowiązana do tworzenia własnego programu wychowawczego, który określa podstawowe wartości i zasady w tym względzie i który obowiązuje wszystkich nauczycieli. Dokument ten nie jest jednak dziełem nauczycieli, lecz ma być efektem konsultacji i współpracy nauczycieli z rodzicami oraz wymaga zatwierdzenia ze strony rodziców.
Jaki program wychowawczy szkoły?
Posyłając swoje dziecko do szkoły, każdy rodzic powinien zapoznać się z programem wychowawczym, który w tejże szkole obowiązuje. Dzięki temu może łatwiej egzekwować realizowanie programu wychowawczego przez wszystkich nauczycieli, a w razie zastrzeżeń co do zasad czy celów tegoż programu, może – we współpracy z innymi rodzicami – doprowadzić do takich jego korekt, które będą zgodne ze światopoglądem i systemem wartości danego rodzica. Nie tylko w domu, ale również na terenie szkoły rodzice mają prawo decydować o tym, co dotyczy ich dzieci. Punkt wyjścia we współpracy rodziców ze szkołą to wspólne określenie szkolnego programu wychowawczego. Ważne jest to, by program ten opierał się na realistycznej antropologii, czyli by uwzględniał silne strony, ale też słabości uczniów oraz ich potrzebę ciągłej pracy nad własnym charakterem. Realistyczne spojrzenie na naturę człowieka najlepiej chroni dzieci i młodzież przed modnymi obecnie ideologiami i mitami, typu: spontaniczna samorealizacja, wychowanie bez stresów, prawa bez obowiązków czy szkoła „neutralna” światopoglądowo. Dobry pedagog – zarówno rodzic, jak i nauczyciel – to ktoś, kto rozumienie całego wychowanka i kto potrafi towarzyszyć mu w rozwoju z miłością i cierpliwością, a jednocześnie ze stanowczością i poczuciem realizmu. To ktoś, kto potrafi kochać i wymagać. Mądry wychowawca nie myli wychowania ani z tresurą, ani z rozpieszczaniem.
Owocna współpraca rodziców i nauczycieli oznacza, że jedni i drudzy pomagają sobie nie tylko w mobilizowaniu uczniów do pracy nad sobą i do nauki, lecz że potrafią – gdy jest to potrzebne – bronić danego wychowanka przed jego własnymi słabościami. Gdy pojawia się konflikt między uczniem a nauczycielem, rodzice nie stają automatycznie po stronie własnego syna czy córki, lecz wysłuchują obydwu stron – nauczyciela i dziecka – po to, by bezstronnie ocenić całą sytuację. Jeśli będą mieli argumenty za tym, by stanąć po stronie dziecka, to powinni te argumenty jasno przedstawić nauczycielowi i bronić swego dziecka bez obawy, że ktoś w szkole będzie się później za to „mścił”. Jeśli z kolei stwierdzą, że to nauczyciel ma rację, powinni jednoznacznie i konsekwentnie stanąć po jego stronie i wymagać od swego dziecka wypełniania poleceń tegoż nauczyciela.
Wspólne pokonywanie trudności
Trudna sytuacja pojawia się wtedy, gdy szkoła próbuje narzucić uczniom takie wartości, normy moralne czy taką filozofię życia, która jest sprzeczna z przekonaniami rodziców. Wtedy rodzice powinni stanowczo interweniować i zmusić szkołę do zmiany nastawienia. Poważnym wyzwaniem jest też sytuacja, gdy jakiś uczeń w poważny sposób łamie regulamin szkoły (np. stosuje przemoc, zachowuje się wulgarnie, demoralizuje innych), a jego rodzice nie reagują, pomimo wielokrotnych sygnałów w tej sprawie ze strony nauczycieli. W obliczu zdemoralizowanych uczniów i ich nieodpowiedzialnych
rodziców nauczyciel zwykle sam sobie nie poradzi. Potrzebuje zdecydowanego wsparcia ze strony choćby kilku rodziców innych uczniów danej klasy. Jeśli ci rodzice wraz z wychowawcą klasy w stanowczy sposób zgłoszą sprawę do dyrektora szkoły czy wezwą policję, wtedy ich głos nie zostanie zlekceważony. Uczniowie potrzebują takiej szkoły, w której rodzice i nauczyciele współpracują ze sobą w odpowiedzialny sposób
