- LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO. Wspólnota wychowawczo-duszpasterska
- WYZWANIA
- WYCHOWANIE - UWAGI PSYCHOLOGA. Wychowywanie dzieci chorych
- WYCHOWANIE. Konieczna obecność
- WYCHOWANIE - OKIEM RODZICA. Najważniejsze opanować strach
- ROZMOWA Z... Chciałem robić coś fajnego
- GDZIEŚ BLISKO. Na pewno inni?
- SŁÓWKO O KSIĘDZU BOSKO. Wobec choroby wychowanka
- BŁYSKAWICZNY KURS MODLITWY
- DUCHOWOŚĆ. Trędowaty Mesjasz
- DUCHOWOŚĆ. Odejście z Kościoła
- POD ROZWAGĘ. Magia XXI wieku
- SALEZJAŃSKI RUCH MŁODZIEŻOWY. Campo Bosco
- MISJE. Na Syberii
- MISJE. Konkurs
- RODZINA SALEZJAŃSKA. Sługa Boży ks. Wincenty Cimatti
- W ANEGDOCIE
- Z ŻYCIA BŁOGOSŁAWIONYCH ORATORIANÓW
- CHOWANIE. Nie niesie mnie – sam idę
- TAKA NASZA CODZIENNOŚĆ...
WYZWANIA
ks. Andrzej Godyń SDB
strona: 3
Kiedy myślimy o problemach rodziców i wychowawców zajmujących się dziećmi chorymi, zapewne przede wszystkim przychodzą nam na myśl te dotyczące lęków związanych z chorobami: czasem spędzonym w szpitalach, bieganiem po lekarzach i aptekach, kosztami leków, przemęczeniem. Tymczasem rodzice dzieci chorych mają też – jak wszyscy rodzice – problemy wychowawcze. I mają ich więcej, bo do zwykłych niepokojów każdego rodzica, dochodzi ogrom kłopotów związanych z konsekwencjami choroby: od braku czasu po trudność emocjonalnego radzenia sobie z cierpieniem dziecka. Łatwo popełnić błędy, które mogą zaważyć na życiowych postawach dziecka, nawet jeśli odzyska zdrowie.
O konieczności właściwego podejścia do dziecka chorego, czyli traktowania go jak zdrowego, (kiedy to tylko możliwe) pisze w dziale wychowanie ks. Sławomir Szymański – dyrektor Szkół Salezjańskich kształcących niepełnosprawnych w Tarnowskich Górach, a ks. Dariusz Buksik zwraca uwagę na konieczność zapobiegania przesadnemu skupianiu się dzieci chorych na sobie i potrzebie brania przez nie odpowiedzialności za własną formację. Marek Michalak – nowo powołany Rzecznik Praw Dziecka – w wywiadzie dla nas mówi, jak ważne były dla niego szczere rozmowy z dorosłymi, kiedy sam jako dziecko przebywał w szpitalu.
Choroba, a zwłaszcza choroba dziecka, jest zawsze trudnym doświadczeniem życiowym, dlatego warto, unikając moralizowania, ukazywać na co trzeba zwrócić uwagę, by zminimalizować jej negatywne skutki wychowawcze.
