Don BOSCO - Magazyn Salezjański

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO - Posłańcy Dobrej Nowiny

ks. Pascual Chávez SDB - IX następca księdza Bosko

strona: 2

O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zbawienie, który mówi do Syjonu: ,,Twój Bóg zaczął królować’’. Ten piękny opis Izajasza mówi o ,,rzeczniku’’ Jezusa, który komunikuje najpiękniejsze przesłanie świata.

Jezus po założeniu Kościoła powierzył mu skarby łaski, aby udostępniał je ludziom wszystkich czasów i miejsc. Tak Kościół otrzymał powołanie ewangelizowania. To jego misja. Mistrz posłał swojego Ducha, aby prowadził go przez meandry historii i dał mu Matkę, aby nauczyła go, jak ma nas wychowywać na dzieci Boże i uczniów Syna. Jezusa i Maryi nie ma już z nami, ale są u Ojca. Dzieje Apostolskie mówią, że przed Wniebowstąpieniem Jezus powierzył rodzący się Kościół apostołom, mianując ich swoimi reprezentantami i udzielając im autorytetu i władzy, by wskazywali kierunek i prowadzili nowy Lud Boży.

Apostołom Jezus powierzył misję i władzę w służbie Kościołowi: Słowo, które poprzez ewangelizację i katechezę otwiera nas na naśladowanie Chrystusa; Chrzest, który włącza nas w Jego Ciało i czyni nas członkami nowego ludu; Eucharystię, która czyni nas uczestnikami najintensywniejszej komunii z Chrystusem ofiarującym się w chlebie życia i kielichu zbawienia; Przebaczenie, przez które doświadczamy Bożego miłosierdzia. Na koniec upoważnia ich do przekazania tych mocy następcom przez namaszczenie Duchem Świętym i włożenie rąk. Jezus powierza apostołom swoją własną misję – animować, uczyć i rządzić Kościołem, karmić go Słowem, uświęcać w sakramentach. A Kościół powszechny z natury i powołania – to znaczy otwarty na ludzi wszystkich kultur, ludów i narodów – uwidacznia się w Kościołach lokalnych. Dlatego Paweł i inni apostołowie, zakładając nowe wspólnoty, mianowali tych, którzy egzekwując posługę władzy, będą je prowadzić i utwierdzać w wierze. Nowy Testament nazywa ich prezbiterami i biskupami. Ten łańcuch trwa do dziś, nigdy nie przerwany.

Święty Ireneusz, biskup Lyonu, przekazał nam listę biskupów Rzymu i Smirne, która bierze swój początek od świętych Piotra i Pawła. Przy bazylice świętego Pawła za Murami znajduje się galeria medalionów z wszystkimi 267 papieżami aż do obecnego. Podobnie dzieje się we wszystkich diecezjach, które troskliwie pielęgnują listy swoich biskupów, by wskazać na sukcesję apostolską biorącą początek od założyciela. Naturalnie wymagano od nich świętości i wierności wyznawanej wierze i głoszonemu Słowu. Wielu świadczyło o niej aż do męczeństwa. W jednym ze swoich listów duszpasterskich Paweł przypominał Tytusowi: W tym celu zostawiłem cię na Krecie, byś zaległe sprawy należycie załatwił i ustanowił w każdym mieście prezbiterów. Jak ci zarządziłem, może nim zostać ktoś, jeśli jest nienaganny (...). Biskup bowiem winien być jako włodarz Boży.

Możemy zatem stwierdzić, że od początku zachowane było przekazywanie odpowiedzialności i władzy – przez Jezusa apostołom, przez apostołów ich następcom. Dla pierwszych chrześcijan posłuszeństwo pasterzom równało się posłuszeństwu Chrystusowi. Zadaniem, któremu apostołowie poświęcali cały swój czas i energię, było głoszenie Ewangelii aż po krańce świata. Pozostaje ono jedyną prawdziwą misją Kościoła, aby wszyscy ludzie poznali Boży plan objawiony w Jezusie. Ta nadzwyczajna wiadomość brzmi: jesteśmy dziećmi Bożymi i możemy i powinniśmy żyć jako dzieci Boże. Misja głoszenia i świadczenia Ewangelii nie ogranicza się do biskupów, księży, zakonników ani nawet do zaangażowanych świeckich. Powołanie misyjne ma każdy ochrzczony, bo każdy chrześcijanin jest wezwany, by być światłem świata i solą ziemi, nadzieją i Dobrą Nowiną dla wszystkich. Poza apostołami ewangelizatorami Kościoła są biskupi i kapłani, zakonnicy i zakonnice, liczni świeccy małżonkowie i osoby samotne, które poświęcają całe lub część swojego życia otwartemu głoszeniu Ewangelii. Naturalnie pierwszymi ewangelizatorami są rodzice i katecheci.

Drodzy Przyjaciele – Czytelnicy, to doprawdy pocieszające doświadczać wierności Pana Jezusa, który nie zostawił nas sierotami czy też bez misji do spełnienia, ale dał nam Ducha Świętego i uczynił nas ewangelizatorami, aby do wszystkich mogła dotrzeć Dobra Nowina o miłości Boga, który zbawia przez Śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa. Życzę, by Pan dał nam tę samą siłę miłości, którą dał Pawłowi z Tarsu, kiedy zatrzymał go na drodze do Damaszku, tak że ten od tej chwili nie chciał znać już niczego więcej poza Chrystusem i zapominając o sobie i swojej przeszłości, skierował się ku przyszłości z jedynym planem ewangelizowania ludów. Był konsekwentny tak, że nawet jako więzień poświęcił ostatnie dwa lata swojego życia, w Rzymie, głosząc królestwo Boże i nauczając o Panu Jezusie Chrystusie zupełnie swobodnie, bez przeszkód.

Archiwum

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO - Posłańcy Dobrej Nowiny