Etapy wzrostu w grupie - II
JP
strona: 15
Punktem kluczowym tej fazy jest wyjście poza samych siebie i przejęcie się grupą i oratorium, które z jednej strony dają poczucie solidarności, z drugiej wymagają poniesienia pewnego kosztu. Od uczestnika oczekuje się decyzji czy chce należeć do grupy i do oratorium.
Drugi etap budowania grupy polega na jej wzmacnianiu i zakorzenianiu w strukturach oratoryjnych aż do poczucia głębokiej solidarności. O ile pierwszy etap prowadził ku byciu razem, wyrażeniu potrzeby przyjaźni i wspólnego działania z rówieśnikami, zakładał momenty zabawy i świętowania, tak w drugim etapie trzeba zdecydować o pełnym zaangażowaniu w życie grupy. Jest to o tyle trudniejsze, że na tym etapie zaczynają występować problemy we wzajemnych relacjach, różnice w rozumieniu wartości i stylach życia.
Interwencje wychowawcze tej fazy obracają się wokół kilku tematów. Głównym punktem odniesienia codziennych decyzji i wyborów staje się praca nad ukształtowaniem grupy i poczuciem przynależności do oratorium. W rozwoju osobistym podkreśla się wagę osobistego wzrostu – grupa ma pomóc w odnalezieniu się w otaczającym świecie, pogłębieniu życia duchowego, a równocześnie zapobiegać przesadnemu, narcystycznemu koncentrowaniu się na własnych problemach. W grupie uczy się wyrażania własnej oceny zdarzeń i dojrzewania, by jej kryteria były coraz bardziej świadome i prawidłowe.
Etap ten kończy się wraz z podjęciem decyzji o zawarciu pewnego rodzaju „paktu wychowawczego”, w którym uczestnicy zgadzają się pracować nad własnym dojrzewaniem, zmianą sposobów myślenia i zachowań.
