facebook
Audiobook:
O Janku przyjacielu młodzieży
autor: Maria Kączkowska
odcinek 33: Zadanie życia spełnione


W Waszych intencjach modlimy się codziennie
o godzinie 15:00 w Sanktuarium
M.B.Wspomożycielki Wiernych w Szczyrku
O ustanie pandemii corona wirusa
Staszek
2020-05-29 10:06:03
W intencji wszystkich MAM
Ala
2020-05-29 10:04:41
Za Tomka z W
Piotr
2020-03-29 19:05:04
Blogi:
Agnieszka Rogala Blog
Agnieszka Rogala
relacje między rodzicami a dziećmi
Jak nie kochać dzieci.
Karol Kliszcz
pomiędzy kościołem, szkołą a oratorium
Bezmyślność nie jest drogą do Boga
Karol Kliszcz Blog
Łukasz Kołomański Blog
Łukasz Kołomański
jak pomóc im uwolnić się od uzależnień
e-uzależnienia
Andrzej Rubik
z komżą i bez komży
Na dłoń czy na klęczkach?
Andrzej Rubik Blog
Maria Fortuna-Sudor Blog
Maria Fortuna-Sudor
na marginesie
Strach
Tomasz Łach
okiem katechety
Bóg jest czy nie jest?
Tomasz Łach Blog

Archiwum

Rok 2004 - listopad
Etapy wzrostu w grupie - II

JP

strona: 15



Punktem kluczowym tej fazy jest wyjście poza samych siebie i przejęcie się grupą i oratorium, które z jednej strony dają poczucie solidarności, z drugiej wymagają poniesienia pewnego kosztu. Od uczestnika oczekuje się decyzji czy chce należeć do grupy i do oratorium.

Drugi etap budowania grupy polega na jej wzmacnianiu i zakorzenianiu w strukturach oratoryjnych aż do poczucia głębokiej solidarności. O ile pierwszy etap prowadził ku byciu razem, wyrażeniu potrzeby przyjaźni i wspólnego działania z rówieśnikami, zakładał momenty zabawy i świętowania, tak w drugim etapie trzeba zdecydować o pełnym zaangażowaniu w życie grupy. Jest to o tyle trudniejsze, że na tym etapie zaczynają występować problemy we wzajemnych relacjach, różnice w rozumieniu wartości i stylach życia.

Interwencje wychowawcze tej fazy obracają się wokół kilku tematów. Głównym punktem odniesienia codziennych decyzji i wyborów staje się praca nad ukształtowaniem grupy i poczuciem przynależności do oratorium. W rozwoju osobistym podkreśla się wagę osobistego wzrostu – grupa ma pomóc w odnalezieniu się w otaczającym świecie, pogłębieniu życia duchowego, a równocześnie zapobiegać przesadnemu, narcystycznemu koncentrowaniu się na własnych problemach. W grupie uczy się wyrażania własnej oceny zdarzeń i dojrzewania, by jej kryteria były coraz bardziej świadome i prawidłowe.

Etap ten kończy się wraz z podjęciem decyzji o zawarciu pewnego rodzaju „paktu wychowawczego”, w którym uczestnicy zgadzają się pracować nad własnym dojrzewaniem, zmianą sposobów myślenia i zachowań.