- Świętujemy życie!
- Od redakcji
- Rodzina musi mieć dla siebie czas.
- Wolontariusze jadą w świat
- Malawi PROGRAMY SZKOLENIOWE DLA MŁODZIEŻY I LIDERÓW
- Etiopia RYBY I WĘDKI
- Agresor w klasie
- Takt pedagogiczny
- Na obóz z salezjanami
- Będzie nowy program katechezy
- Poradnik nauczyciela
- Co mam czynić ...
- Uczmy się od świętych
- Listy chwytające za serce
- Pamiątka z wakacji
- Sztandar wprowadzić
- DZISIEJSI MAGOWIE KIERUJĄ SIĘ KU KLIENTELI MIEJSKIEJ
- Niebezpieczna zabawa w Boga
Agresor w klasie
Grażyna Starzak
strona: 12
Z POLICYJNYCH STATYSTYK WYNIKA, że tylko w ubiegłym roku w szkołach podstawowych i gimnazjalnych łącznie popełniono ponad 28 tysięcy przestępstw. Z tego 4 tys. polegało na spowodowaniu uszczerbku na zdrowiu ucznia oraz udziale podopiecznych placówki w bójce lub pobiciu.
Ciekawostką jest tu fakt, że w tym samym roku w szko- łach średnich i zawodowych wszystkich przestępstw zarejestrowano łącznie „tylko” 2 tysiące. Trudno stwierdzić, ile z tych czynów popełniły wyłącznie dzieci, ponieważ sprawcami przestępstw ujętych w statystykach są nie tylko nieletni, ale także dorośli. Trzeba wspomnieć, że nie wszystkie tego typu zdarzenia są zgłaszane policji. Znajduje to potwierdzenie w wynikach sondażowych badań przeprowadzonych w grupie 1200 gimnazjalistów. Aż 45 proc. spośród nich odpowiedziało twierdząco, na pytanie: „Czy w szkole doznałe(a)ś przemocy ze strony rówieśników?”, dodając, że wspominają to „bardzo traumatycznie”. 12 proc. przyznało, że w ich szkole były takie przypadki, ale ktoś inny był nękany przez kolegów. Tylko 15 proc. badanych odpowiedziało: „W mojej szkole nie było takich zjawisk”. Jak radzić sobie w sytuacji, kiedy dziecko jest agresorem albo ofiarą przemocy ze strony rówieśników? Specjaliści podkreślają, że przede wszystkim dorośli powinni dawać przykład i sami prezentować asertywny sposób komunikacji z innymi. Z dziećmi – w ich opinii – należy rozmawiać, nie unikając trudnych tematów, diagnozować przyczyny i skutki agresji, wskazywać na korzyści płynące z umiejętności negocjowania stanowisk i walki na argumenty, a nie na pięści. Poza tym nauczyciele i wychowawcy powinni kształtować postawę tolerancji dla inności i wzajemnej akceptacji, mimo niedoskonałości i wad. Na godzinach wychowawczych zalecane są treningi radzenia sobie ze stresem, asertywności, umiejętności konstruktywnego rozładowywania gniewu i frustracji itp. Rodzicom psychologowie i terapeuci radzą bardziej interesować się życiem swoich dorastających dzieci, reagować na niepokojące sygnały, ale jednocześnie dawać racjonalny zakres swobody, by dziecko nie zaczęło się bardziej buntować. Powinni też otaczać je miłością i wsparciem. Dyskutować z dzieckiem, podpowiadać mu inne formy reagowania wobec zaczepek niż agresja. Przede wszystkim jednak, w zgodnej opinii specjalistów, dziecko nie może czuć się osamotnione i pozostawione samo z problemem.
Bullying
Jeśli w szkole dochodzi do uporczywego, powtarzalnego i zamierzonego nękania ucznia, oznacza to, że mamy do czynienia z bullyingiem, czyli tyranizowaniem drugiej, słabszej od siebie osoby – sprawienie jej bólu fizycznego, przykrości, poniżenie lub przerażenie jej.
Źródła agresji
• Predyspozycje wrodzone.
• Zaburzenia psychosomatyczne.
• Nadmiernie rygorystyczne lub pobłażliwe postawy rodzicielskie.
• Brak miłości rodziców, ich akceptacji w stosunku do dziecka i zainteresowania jego sprawami.
• Brak jasno wyznaczonych granic przez rodziców – co dziecku wolno, a jakie zachowania są niedopuszczalne.
• Brak spójnego przekazu rodziców dotyczącego wzorców zachowania – co innego mówią, co innego robią.
• Brak poszanowania dla dziecka i jego potrzeb przez rodziców (wychowywanie w przekonaniu, że „dzieci nie mają głosu”).
• Stosowanie agresji i przemocy w stosunku do dziecka przez rodziców.
• Brak wartości moralnych w rodzinie (brak jasnego przekazu, co jest dobre, a co złe – pobłażliwość i przyzwolenie na stosowanie agresji wobec innych, także członków rodziny).
• Nieumiejętne rozwiązywanie konfliktów i napięć domowych (krzyk, kłótnie, stosowanie przemocy).
• Mała przestrzeń i ograniczone możliwości zaspokajania potrzeby ruchu, zmiany rodzaju aktywności itp.
• Hałas, duże skupisko osób.
• Odgórnie narzucona organizacja dnia i sposób spędzania czasu.
• Stała kontrola i ocena.
• Konieczność stałego podporządkowania się poleceniom, wielość sytuacji bez możliwości wyboru.
Odmiany bullyingu
NĘKANIE BEZPOŚREDNIE: fizyczne
- popychanie, plucie, kopanie, uderzanie, zabieranie i chowanie rzeczy, zmuszanie do wykonywania poniżających, ośmieszających lub odrażających czynności, w tym seksualnych, werbalne (emocjonalne)
-grożenie, poniżanie przez przezywanie, wyśmiewanie, robienie min i prowokowanie, donosicielstwo
- na osoby, którym powierzono ważne zadania, odpowiedzialne za kierowanie np. zespołem, grupą w szkole, tj. gospodarz klasy, przewodniczący projektu edukacyjnego.
NĘKANIE POŚREDNIE (UKRYTE):
- obmawianie
- rozpuszczanie plotek, namawianie innych do izolacji ofiary, odrzucania jej i ignorowania, cyberbullying
- umieszczanie w sieci za pomocą internetu (e-maile, blogi, witryny internetowe) oszczerczych, nieprawdziwych i niebezpiecznych informacji o ofierze; wykonywanie kompromitujących zdjęć i filmów przy użyciu telefonu komórkowego.
Etapy bullyingu:
PIERWSZA FAZA – PRÓBY OBRONY
W początkowej fazie dziecko szykanowane przez rówieśników próbuje się bronić, często jednak obrona przyjmuje postać bierną – polegającą np. na uleganiu oprawcom, wykonywaniu ich poleceń, przynoszeniu lub zdobywaniu dla nich żądanych rzeczy. Im bardziej dziecko jest spolegliwe, tym bardziej inni uczniowie znęcają się nad nim psychicznie. W tej fazie w klasie z pozoru wszystko wygląda normalnie.
DRUGA FAZA – PRÓBY UCIECZEK
Uczeń podczas lekcji siedzi sam, nie bierze udziału w zabawach rówieśników, małe dzieci symulują choroby, aby zostać w domu, starsi uczniowie często uciekają z lekcji. Uczeń bardzo często jest obiektem kpin i żartów. Czasami długotrwałe podleganie presji agresorów może doprowadzić do zaburzeń somatycznych i stać się przyczyną poważnych schorzeń. W tej fazie dziecko szykanowane nie poradzi sobie samodzielnie z problemem. Powstaje bowiem błędne koło prześladowań. Często rówieśnicy przejawiają zachowania sadystyczne, w szykanowanie wciągają uczniów, którzy nigdy z własnej woli nie byliby w stanie przejawiać żadnej agresji.
TRZECIA FAZA – UCIECZKA
Ostatnia faza to ucieczka ofiary. Nagle okazuje się, że uczeń kategorycznie odmawia pójścia na lekcje. Każdego roku setki dzieci przenoszą się do innej szkoły. W drastycznych przypadkach ucieczką może być próba samobójcza
Objawy agresji
SKIEROWANEJ NA RÓWIEŚNIKÓW:
U chłopców:
• zamierzone znęcanie się nad kolegami, psychiczne, społeczne,
• zmuszanie do palenia, picia, brania narkotyków,
• przemoc fizyczna, bicie, kopanie, zamykanie, popychanie,
• ośmieszanie, zastraszanie,
• wymuszenia finansowe, wyłudzanie pieniędzy, rabunki,
• szykanowanie, wulgaryzmy, szantaż, groźby.
U dziewcząt:
• izolowanie od grupy,
• plotkowanie, namawianie się, przezwiska, dowcipy, ośmieszanie,
• obmawianie, oczernianie, szkalowanie,
• zastraszanie, zmuszanie do palenia, picia, brania narkotyków.
SKIEROWANEJ NA NAUCZYCIELI I PRACOWNIKÓW SZKOŁY:
• niechęć do nauki,
• lekceważący stosunek do nauczycieli,
• arogancja wobec nauczycieli i innych pracowników szkoły,
• agresywny, bierny opór wobec nauczyciela,
• wulgaryzmy w stosunku do pracowników szkoły,
• groźby wobec nauczycieli,
• przypadki przemocy fizycznej.
SKIEROWANEJ NA RODZICÓW:
• izolowanie się od domu rodzinnego,
• agresywny, bierny opór,
• aroganckie zachowanie wobec rodziców,
• wyzwiska.
