Don BOSCO - Magazyn Salezjański

SALEZJAŃSKI RUCH MŁODZIEŻOWY. Książę i praczka

Agnieszka Tas

strona: 16

Na scenie salezjańskiej przy Kościele Najświętszej Maryii Panny Wspomożycielki Wiernych w Krakowie wystawiono spektakl „ Książę i praczka”, przygotowany przez wspólnotę studencką „ Ziemia Boga”. Być może okaże się to dobrą propozycją także dla innych wspólnot.

Scenariusz sztuki jest adaptacją opowiadania Nuno Tovar de Lemos SJ, pod tym samym tytułem. Jest to opowieść o tym, jak doszło do wcielenia się Chrystusa w człowieka i Jego zejścia na ziemię. Ważki temat jest przedstawiony lekko i w sposób niepozbawiony akcentów humorystycznych. Postacie są różnorodne, zarysowane wyraźną kreską, dając aktorom duże pole do popisu. Są wśród nich aniołowie, prorocy, którzy prowadzą gorącą dyskusję z Osobami Trójcy Świętej obwieszczającymi, że oto nadszedł czas, żeby Syn Boży stał się człowiekiem. Mieszkańcom Nieba wydaje się to bardzo śmiałym pomysłem…

Inscenizacja trwa 40 minut. Niezbędnych jest 14 aktorów – tylu ma role mówione, ponadto można dowolnie zwiększyć liczbę aniołów – w naszej realizacji brały udział 23 osoby.

Akcja rozgrywa się na dwóch planach – w Niebie i na Ziemi. Nasze Niebo znajdowało się na scenie, Ziemia niżej – bezpośrednio przed widownią. Dodatkowo różnica między tymi dwoma planami została uwydatniona różną kolorystyką dekoracji (biel, beż i ecru dla nieba, zieleń dla ziemi) i oświetleniem. Na tle Nieba widniał niebieski trójkąt – zarys symbolu Oka Opatrzności służący jako ekran. W scenografii Nieba ważne jest stworzenie kilku poziomów, na których mogą stać, siedzieć i leżeć aniołowie. Zapewniło to bardzo malowniczy układ wizualny i pozwoliło wyeksponować wiele postaci na niewielkiej przestrzeni. Środek sceny był miejscem dla Osób Trójcy Świętej i rozmawiających z nimi postaci, a także przestrzenią dla układów choreograficznych.

Wykorzystaliśmy środki audiowizualne – w sztukę wpleciona została prezentacja slajdów. Ta właśnie technika bardzo efektownie wprowadza na scenę Trójcę Świętą. Z początku aktorzy grający trzy Osoby Boskie ukryci są za ekranem, na którym wyświetlany jest slajd z ikoną przedstawiającą Trójcę Świętą. Po jego opadnięciu aktorzy zaczynają się ruszać i mówić, co daje efekt jakby ożywienia postaci z obrazu.

Muzyka jest ważnym elementem współtworzącym spektakl jako podkład układów choreograficznych, ale także scen dialogowanych, zwłaszcza tych dziejących się na Ziemi. Powtarzający się w tych scenach motyw muzyczny jest dodatkowym elementem odróżniającym plan akcji „niebiański” i „ziemski”. Wykorzystaliśmy fragmenty muzyki instrumentalnej, filmowej oraz klasycznej („Alleluja” W.A.Mozarta w scenie tańca uwielbienia ).

Bardzo istotnym elementem całości jest oświetlenie. W sztuce są kluczowe momenty, kiedy przez chwilę panuje zupełna ciemność – dlatego warto zadbać o salę, gdzie jest możliwe całkowite zaciemnienie i operowanie kilkoma reflektorami.

Scenariusz sztuki (a także inne podpowiedzi dotyczące realizacji spektaklu) można znaleźć na www.ziemiaboga.pl. Zapraszamy do wykorzystania tego w Waszych inscenizacjach.

Archiwum

SALEZJAŃSKI RUCH MŁODZIEŻOWY. Książę i praczka