- LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO - Tęcza
- WYZWANIA
- WYCHOWANIE. Odwaga wyboru ojczyzny
- WYCHOWANIE. Po co nam patriotyzm
- OKIEM RODZICA. Przekazać tożsamość
- ROZMOWA Z... Nie ma powodów do niepokoju
- GDZIEŚ BLISKO. Myśląc ojczyzna
- SŁÓWKO O KSIĘDZU BOSKO. Uczciwy obywatel
- BŁYSKAWICZNY KURS MODLITWY
- DUCHOWOŚĆ. Na zesłanie Ducha Świętego
- DUCHOWOŚĆ. Komu zadośćuczynił Jezus
- POD ROZWAGĘ. Joga religia ciała
- SALEZJAŃSKI RUCH MŁODZIEŻOWY. Miniwarsztaty patriotyzmu
- MISJE. Centrum młodzieżowe w Hwange
- MISJE. Krakowski kawałek Afryki
- MISJE. Podziękowania z Kasisi
- RODZINA SALEZJAŃSKA. Błogosławiona s. Magdalena Morano FMA
- Z ŻYCIA BŁOGOSŁAWIONYCH ORATORIANÓW
- W ANEGDOCIE
- PLACÓWKI SALEZJAŃSKIE. Łódź wspólnota św. Barbary
PLACÓWKI SALEZJAŃSKIE. Łódź wspólnota św. Barbary
ks. Julian Dzierżak SDB
strona: 21
Wraz ze szkołą powstało Oratorium z wieloma grupami formacyjnymi. Słynna była orkiestra dęta, aktywnie działali skauci, liczna rzesza dziewcząt i chłopców tworzyła służbę liturgiczną bielanek i ministrantów. Wspaniale rozwijał się teatr salezjański. Przez wiele lat z ogromnym powodzeniem wystawiano jasełka oraz misteria Męki Pańskiej. Na potrzeby teatru zbudowano piękną salę teatralną.
Czas II wojny światowej poważnie zakłócił pracę dydaktyczno-wychowawczą. Bardziej bolesny okazał się jednak 1962 r., kiedy władze komunistyczne zakazały działalności oświatowej i zabrały budynek szkoły, własność Zgromadzenia Salezjańskiego. Ostał się budynek teatralny dzięki temu, że przekształcono go na kościół. W nowej, wymuszonej rzeczywistości salezjanie starali się dalej prowadzić duszpasterstwo młodzieżowe, przede wszystkim prowadząc Oratorium. W 1978 r. została erygowana parafia Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych.
Jedną z aktywności parafii jest praca charytatywna. Ze względu na bardzo ubogą społeczność powołano do istnienia Caritas parafialny. Oratorium także zajmuje się najbiedniejszymi – prowadzi świetlicę środowiskową.
Ostatnie przemiany ustrojowe umożliwiły salezjanom powrót do pierwotnej misji – reaktywowano więc działalność oświatową. W 1991 r. powstało Salezjańskie Liceum Ogólnokształcące, a w 1999 r. Salezjańskie Gimnazjum – jako placówki niepubliczne. Rok szkolny 2006/2007 jest przełomowy. Gimnazjum i Liceum rozpoczęły pracę jako szkoły publiczne. Daje to możliwość otwarcia się na mniej zamożne rodziny. W 1996 r. narodziła się także – jedyna w Polsce – katolicka uczelnia wyższa kształcąca na kierunkach administracji, finansów i bankowości – Salezjańska Wyższa Szkoła Ekonomii i Zarządzania (SWSEiZ). Placówka ta kształci młodzież na poziomie licencjackim. Rozpoczęto też kształcenie w ramach studiów podyplomowych z zakresu BHP. Od nowego roku akademickiego zostanie uruchomiony kierunek europeistyka. Trwają prace zmierzające do powołania do życia kierunków związanych z naukami wychowawczymi.
W działalność pastoralną i wychowawczą zaangażowana jest wspólnota składająca się z jedenastu współbraci. Jej przełożonym jest ks. Julian Dzierżak, który pełni też funkcję dyrektora Liceum i Gimnazjum. W pracy szkolnej pomaga mu ks. Thomas Zielonka jako katecheta i pedagog szkolny. Wikariuszem przełożonego jest ks. Krzysztof Lis, który jest jednocześnie proboszczem parafii. W duszpasterstwie parafialnym wspierają go ks. Jan Kurel, wikariusz i katecheta w Gimnazjum oraz ks. Tadeusz Kujawa, pracujący przede wszystkim w kancelarii parafialnej i jako spowiednik. Oratorium prowadzi koad. Krzysztof Gniazdowski. Rektorem SWSEiZ jest ks. Piotr Przesmycki, wspomagany przez prorektora ks. Stanisława Hajkowskiego. Troskę o sprawy gospodarcze ma ekonom wspólnoty i jednocześnie dyrektor administracyjny SWSEiZ ks. Andrzej Borysiak. Ks. Andrzej prowadzi rozliczne remonty w szkołach i wokół obiektów. Dwaj współbracia przebywają na rocznym stypendium za granicą. Ks. Robert Bednarski zdobywa umiejętności językowe w Wielkiej Brytanii, a ks. Marian Nycz w Niemczech.
Wspólnota nasza i dzieła przez nią prowadzone koegzystują z Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Salezjańskiego. To sąsiedztwo owocuje współpracą. Często korzystamy z różnorakiej pomocy współbraci starszych i młodszych z bratnich wspólnot formacyjnych. Staramy się też przychodzić im z pomocą. Dwóch naszych konfratrów wykłada w WSD – ks. Piotr zagadnienia z teologii moralnej, a ks. Krzysztof z historii Kościoła.
Łódź jest miastem specyficznym. Zmuszeni jesteśmy zatem do weryfikowania obecności salezjańskiej i poszukiwania adekwatnych form oddziaływania. Tradycja, życzliwość dużego grona osób, modlitwa do naszych świętych patronów, wsparcie ze strony salezjanów współpracowników osadzają nas w otaczającej rzeczywistości i mobilizują do aktywności.