Don BOSCO - Magazyn Salezjański

UWAGI PSYCHOLOGA - Moje dziecko pije

Anna Domecka

strona: 6

Dzieci sięgają po alkohol z różnych powodów – chcą czuć się dorosłe, dopasować się do otoczenia, być na luzie, wyrazić swój bunt, zmierzyć się z ryzykiem, zaspokoić ciekawość. Rozumiejąc przyczyny sięgania po alkohol przez nastolatki możemy lepiej i skuteczniej pomagać dzieciom w tym, żeby nie piły.

Picie alkoholu przez nastolatki, może poważnie zakłócić ich procesy rozwojowe – zaburzyć zdolność uczenia się, zapamiętywania i logicznego rozumowania; zahamować rozwój emocjonalny i opóźnić dojrzewanie - młody człowiek nastawia się tylko na doraźne i natychmiastowe przyjemności, nie uczy się dojrzałych i skutecznych sposobów radzenia ze stresem i rozwiązywania problemów życiowych; obniżyć motywację do osiągania celów życiowych i realizacji wartości. Istotne jest zatem wspieranie abstynencji młodych ludzi.

Nie częstujmy więc dzieci alkoholem i nie pozwalajmy, by robili to inni. Powiedzmy jasno i zdecydowanie, że z piciem alkoholu powinno poczekać do pełnoletności. Ustalmy zasady dotyczące alkoholu, a także konsekwencje ich złamania. Wytłumaczmy jakie jest ryzyko związane z piciem: Picie alkoholu może być dla Ciebie bardzo szkodliwe, ponieważ jeszcze się rozwijasz, a twoja psychika i organizm nie są w pełni ukształtowane. Poradźmy dziecku, jak radzić sobie z presją rówieśników namawiających do picia alkoholu: Fajni z was kumple, nadal chciałbym się w wami przyjaźnić, ale nie potrzebuje do dobrej zabawy podkręcać się alkoholem. Pokażmy, że dobra zabawa nie musi wiązać się z alkoholem.

Co jednak robić, jeśli dziecko już pije? Przede wszystkim trzeba ustalić fakty – jak często dziecko pije, jakie rodzaje alkoholu, ile wypija, z kim to robi i w jakich sytuacjach, jak się czuje w trakcie picia i później, jak te doświadczenia wpływają na inne sytuacje życiowe. Podczas takiej rozmowy dobrze byłoby nie podnosić głosu, nie używać lekceważących lub obraźliwych słów i wyzwisk, nie straszyć karami, powstrzymać się z oceną i krytyką postępowania dziecka. Po ustaleniu faktów, trzeba podjąć odpowiednie działania. W takiej sytuacji należy podjąć działania mające na celu zmianę zachowania dziecka. Po pierwsze przeprowadzić z dzieckiem poważną rozmowę. W trakcie takiej rozmowy niezwykle ważne jest, aby dziecko wyraźnie usłyszało, że nam na nim zależy, że je kochamy, że troszczymy się o jego los i szczęście, że jesteśmy gotowi je wesprzeć w każdej sytuacji. Jeżeli dotychczas nie obowiązywała żadna zasada dotycząca picia alkoholu prze dziecko, teraz trzeba ją ustalić. Trzeba jasno sprecyzować, jakie przywileje i przyjemności będą dziecku odebrane do czasu rozwiązania problemu, jaki będzie sposób kontrolowania tego czy dziecko wywiązuje się z umowy i jaki będzie tryb przywracania utraconych przywilejów. Trzeba też ustalić co będzie się działo w razie złamania warunków umowy. Na zakończenie tej rozmowy pożądane byłoby ustalenie i podpisanie kontraktu zobowiązującego dziecko do powstrzymywania się od picia, określającego konsekwencje związane z naruszeniem tych zobowiązań oraz wskazanie nagród i wzmocnień za utrzymywanie abstynencji przez dziecko. Warto też sprawdzić czy nasze intencje są dla dziecka tak samo oczywiste, np. Myślimy: Mówię to, bo ją kocham, a dziecko myśli: Mówi to, bo chce mi pokazać, że jestem niedobra.

Jeżeli sytuacja okaże się zbyt trudna i takie rozwiązanie okaże się niewystarczające, należy poszukać pomocy na zewnątrz rodziny. Mogą to być przyjaciele lub inni rodzice, którzy mają doświadczenie radzenia sobie w podobnych sytuacjach lub specjaliści - psycholodzy lub pedagodzy. Dla udzielania takiej pomocy uruchomiona została tzw. "pomarańczowa linia".

Polecam literaturę: Roger E. Vogler, Wayne R. Bartz: Nastolatki i alkohol - Kiedy nie wystarczy powiedzieć „nie”.

Archiwum

UWAGI PSYCHOLOGA - Moje dziecko pije