- LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO - Młodzi i święci
- WYZWANIA
- WYCHOWANIE - Katecheza potrzebna od zaraz
- WYCHOWANIE - Kiedy poluzować
- UWAGI PSYCHOLOGA
- GDZIEŚ BLISKO - Jak uczyć religii w szkole
- ROZMOWA Z... - Zarośnięte ścieżki do parafii
- PLACÓWKI SALEZJAŃSKIE - Jaciążek
- RODZINA SALEZJAŃSKA - U nas w Kopcu
- W ORATORIUM - Sposób na multimedia
- W ORATORIUM - Animator w grupie – potwierdzenie i rola cz. II
- MISJE - Wieści z Nkhotakota
- MISJE - Podaruj siebie
- DUCHOWOŚĆ - Niemocny Wszechmogący
- BŁYSKAWICZNY KURS MODLITWY
- SŁÓWKO O KSIĘDZU BOSKO - Katecheta
- SZKOŁY SALEZJAŃSKIE
UWAGI PSYCHOLOGA
Anna Domecka
strona: 5
Na skutek powtarzających się niepowodzeń niektórzy ludzie mogą zacząć negatywnie się oceniać. Zaczynają się wtedy pojawiać pesymistyczne myśli „jestem do niczego”, „niczego nie potrafię”, „nigdy tego nie osiągnę”. One z kolei wywołują w negatywne emocje - wstyd, złość, żal, poczucie winy. Obniża się aktywność, można popaść w apatię, depresję czy być agresywnym.
Każdy czasami bywa bezradny, przeżywa chwile słabości. Szczególnie wtedy, kiedy pojawiają tzw. „sytuacje bez wyjścia”. W przyznaniu się do bezradności nie ma nic niepokojącego, ale tylko wtedy, gdy jest to stan chwilowy, przejściowy. Są jednak osoby, które stale są bierne. Nie podejmowanie aktywności i rezygnacja już na samym wstępie, skazuje je na porażkę, umacniając tym samym przekonanie, że faktycznie nie potrafią sobie poradzić z własnym życiem. Zaczynają kształtować w sobie tzw. wyuczoną bezradność – poczucie braku kompetencji, siły do pokonania trudności.
Okres wczesnego dzieciństwa, dorastania jest dobrym czasem na to, aby nauczyć dziecko dokonywania samooceny własnych działań, aby w sytuacjach trudnych potrafiło radzić sobie z problemem, nie tracąc przy tym zaufania do własnej osoby. Aby potrafiło wziąć odpowiedzialność za własną naukę i realizację wytyczonych celów.
Samoocena uzależniona jest od czynników społecznych i poznawczych. W szkole dzieci porównując się z innymi, a także ze swoimi wyobrażeniami na temat siebie narażone są na samooceny zarówno pozytywne, jak i negatywne, dzięki czemu poznają swoje mocne, jak i słabe strony, swoje zalety i wady.
Na obraz własnej osoby bardzo silnie oddziałują informacje zwrotne, które dzieci same interpretują. Aby nie doprowadzić do kształtowania się w dziecku wyuczonej bezradności udzielajmy mu często pozytywnej informacji zwrotnej, tzn. takiej, która da mu poczucie, że niepowodzenia i porażki zdarzają się wszystkim i że nie muszą oznaczać braku zdolności. Ważne jest, żeby stworzyć taki klimat, w którym dziecko czuje się bezpiecznie, gdzie niepowodzenia są traktowane jako coś naturalnego. Wiedząc o skłonnościach dzieci do porównywania się z innymi, powinniśmy zwrócić szczególną uwagę, żeby samemu tego nie robić – nie porównywać dziecka z innymi dziećmi.
Literatura: R.Vasta, M. M. Haith, S.A. Miller Psychologia dziecka, Warszawa 1995 WsiP; A. Brzezińska, E. Misiorna Ocenianie dziecka w młodszym wieku szkolnym. Informator Biura ds. Reformy szkolnej MEN. Warszawa 1993, nr 8.
