- LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO - Młodzi i święci
- WYZWANIA
- WYCHOWANIE - Katecheza potrzebna od zaraz
- WYCHOWANIE - Kiedy poluzować
- UWAGI PSYCHOLOGA
- GDZIEŚ BLISKO - Jak uczyć religii w szkole
- ROZMOWA Z... - Zarośnięte ścieżki do parafii
- PLACÓWKI SALEZJAŃSKIE - Jaciążek
- RODZINA SALEZJAŃSKA - U nas w Kopcu
- W ORATORIUM - Sposób na multimedia
- W ORATORIUM - Animator w grupie – potwierdzenie i rola cz. II
- MISJE - Wieści z Nkhotakota
- MISJE - Podaruj siebie
- DUCHOWOŚĆ - Niemocny Wszechmogący
- BŁYSKAWICZNY KURS MODLITWY
- SŁÓWKO O KSIĘDZU BOSKO - Katecheta
- SZKOŁY SALEZJAŃSKIE
W ORATORIUM - Animator w grupie – potwierdzenie i rola cz. II
jp
strona: 15
Grupa młodzieżowa może także w określonych warunkach oddać władzę dorosłemu, który będzie świadczył o wartościach i posiadał pozytywną kompetencję wychowawczą – będzie animatorem. Jest to osoba, która oddaje się na służbę grupie. Bezinteresownie, ale nie bez osobistych oczekiwań, wchodzi w relację, w której te oczekiwania spotykają się z oczekiwaniami młodych, aby wspólnie wyznaczać cele i sposoby ich osiągnięcia. Może zostać „uznany” za animatora dorosły, który pokłada wiarę w grupie, interpretuje jej wolę, wydobywa oczekiwania każdego (także te niewyrażone), pomaga zidentyfikować cele i je realizować.
Grupa wie, że potrzebuje animatora i zawiera z nim „układ”. Animator interpretuje intencje grupy i przyjmując swoją rolę, czuje jej pomoc i lojalność. Jednocześnie określa granice tej roli i ustala zadania. Władza animatora w służbie realizowania wspólnie wytyczonych celów dotyczy tego wszystkiego (i tylko tego), na co zgadza się grupa. W przeciwnym razie jego przywództwo będzie kontestowane, a on sam opuszczony. Nie oznacza to jednak, że staje się niewolnikiem grupy – ta przyznaje mu prawa, których nie posiada nikt inny i które wynikają z jego świadectwa i kompetencji. Po prostu nie może on podejmować decyzji „przeciw” grupie ani jej zastępować.
Animator nie stawia swoich idei i decyzji w opozycji do grupy. Jego zdaniem jest spojrzenie krytyczne, tak by „zmusić” ją do przemyślenia decyzji i projektów. Jeśli kierunki wydają się niewłaściwe, zachęca do ich zweryfikowania, dzieli się wiedzą, pokazuje konsekwencje, wskazuje możliwe alternatywy. Jednak na koniec pozwala grupie decydować. Jego rola – to wychowywać do umiejętności podejmowania decyzji.
Wszystko to prowadzi do zawarcia przejrzystego dla obu stron układu, który zawiera możliwość rozejścia się dróg grupy i animatora, jak np. wtedy, gdy animator przypomina, że oratorium jest środowiskiem wychowawczym o określonych celach, które muszą być respektowane, aby wszystkiego nie zepsuć. W tym przypadku pomimo wzajemnej przyjaźni, młodzi i animator mogą podjąć decyzję o pójściu osobnymi drogami. Jednak nawet w tym przypadku, nawet jeśli w bolesny sposób, jeden z ważnych celów animacji – wychowywać do świadomych decyzji, został spełniony. Ból opuszczenia nie powinien przesłonić pozytywnego doświadczenia wychowawczego.
