- LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO - Rządzić znaczy służyć
- WYZWANIA
- W ORATORIUM - Odkrywanie powołania
- WYCHOWANIE - O czułości i cierpliwości
- UWAGI PSYCHOLOGA
- ROZMOWA Z... - Nie tracąc z oczu tego co najważniejsze
- GDZIEŚ BLISKO - Salezjański Ślad na KUL-u
- PLACÓWKI SALEZJAŃSKIE - Bydgoszcz, wspólnota św. Marka
- RODZINA SALEZJAŃSKA - Ksiądz Bronisław Markiewicz, nowy błogosławiony Rodziny Salezjańskiej
- W ORATORIUM - Sposób na samodzielność
- W ORATORIUM - Animator w grupie - potwierdzenie i rola
- MISJE - Tydzień charyzmatyczny w Malawi
- MISJE - Misja Miłosierdzia dla całego świata
- DUCHOWOŚĆ - Niecierpliwa modlitwa o cierpliwość
- LISTY
- SŁÓWKO O KSIĘDZU BOSKO - Świat nauki
- BŁYSKAWICZNY KURS MODLITWY
- SZKOŁY SALEZJAŃSKIE
UWAGI PSYCHOLOGA
Anna Domecka
strona: 5
Czy zastanawialiście się kiedyś nad tym, jak kontakt z drugim człowiekiem wpływa na nasze zachowanie? Jak my wpływamy na innych? Dlaczego w towarzystwie jednej osoby czujemy się świetnie, a drugiej unikamy? Być może wynika to z niewłaściwego oceniania nas przez tę osobę, nadmiernego krytykowania czy braku autentycznego zainteresowania naszą osobą. Z kim chętnie przebywamy? Z osobą, która dostrzega w nas pozytywne cechy, obdarza zaufaniem i wierzy w nasze możliwości. W kontakcie z taką osobą czujemy się wartościowi, „rozwijamy skrzydła”. Każdy z nas, w relacji z drugą osobą, oddziałuje na nią. Tak też dzieje się w relacjach z dziećmi.
Przypatrzmy się takiej sytuacji. Rodzic prosi dziecko o posprzątanie pokoju. Wynajduje różne sposoby (nagrody, kary), by przekonać dziecko o słuszności nakazu:
1. Jeśli natychmiast nie posprzątasz swojego pokoju, to nie wyjdziesz na dwór (nie obejrzysz TV, nie pojedziemy... itd.).
2. Jeśli szybko posprzątasz pokój, to jeszcze zdążymy pójść na ten film, który chciałeś obejrzeć w kinie (to pójdę z tobą na rower, pogramy razem w piłkę, obejrzę z tobą ulubioną bajkę itd.).
W pierwszym przypadku, oprócz żalu do rodzica, złości i niechęci dziecka do sprzątania, nie pojawia się już nic. Z dużym prawdopodobieństwem sytuacja szybko się powtórzy. W drugim przypadku, rodzic wiedząc, co jego dziecko lubi robić najbardziej (zna je i jego potrzeby), tak dobiera „motywatory”, aby odniosły pożądany skutek, pozytywnie nastawiały dziecko do utrzymywania porządku w przyszłości, a dodatkowo, dotrzymując słowa (!), wzmacnia zaufanie i relacje z dzieckiem (w tym przypadku poprzez wspólnie spędzany czas).
