- LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO - Rządzić znaczy służyć
- WYZWANIA
- W ORATORIUM - Odkrywanie powołania
- WYCHOWANIE - O czułości i cierpliwości
- UWAGI PSYCHOLOGA
- ROZMOWA Z... - Nie tracąc z oczu tego co najważniejsze
- GDZIEŚ BLISKO - Salezjański Ślad na KUL-u
- PLACÓWKI SALEZJAŃSKIE - Bydgoszcz, wspólnota św. Marka
- RODZINA SALEZJAŃSKA - Ksiądz Bronisław Markiewicz, nowy błogosławiony Rodziny Salezjańskiej
- W ORATORIUM - Sposób na samodzielność
- W ORATORIUM - Animator w grupie - potwierdzenie i rola
- MISJE - Tydzień charyzmatyczny w Malawi
- MISJE - Misja Miłosierdzia dla całego świata
- DUCHOWOŚĆ - Niecierpliwa modlitwa o cierpliwość
- LISTY
- SŁÓWKO O KSIĘDZU BOSKO - Świat nauki
- BŁYSKAWICZNY KURS MODLITWY
- SZKOŁY SALEZJAŃSKIE
RODZINA SALEZJAŃSKA - Ksiądz Bronisław Markiewicz, nowy błogosławiony Rodziny Salezjańskiej
ks. Jarosław Wąsowicz SDB
strona: 13
W niedzielę 19 czerwca br., podczas centralnych uroczystości III Krajowego Kongresu Eucharystycznego, ks. prymas Józef Glemp wyniósł do chwały ołtarzy ks. Bronisława Markiewicza – założyciela należącego do Rodziny Salezjańskiej Zgromadzenia Michalitów.
Błogosławiony ks. Bronisław Markiewicz urodził się 13 lipca 1842 r. w Pruchniku. Po ukończeniu Gimnazjum w Przemyślu wstąpił do tamtejszego Seminarium Duchownego, gdzie w 1867 r. przyjął święcenia kapłańskie. Przez kilka lat pracował w charakterze wikariusza i proboszcza w kilku parafiach. Pełnił również funkcję wykładowcy i wychowawcy w Seminarium przemyskim. Odznaczał się niezwykłą gorliwością duszpasterską. Szczególną troską otaczał ludzi ubogich, dla których zakładał stowarzyszenia, organizował czytelnie i świetlice, prowadził działalność katechetyczną.
Przełomowym momentem jego życia był rok 1885, kiedy to w listopadzie postanowił wstąpić do młodego Zgromadzenia Salezjańskiego założonego przez księdza Jana Bosko. W 1887 r. złożył na ręce świętego wychowawcy młodzieży swoją pierwszą profesję zakonną. Rozpoczął pracę wychowawczą w domach salezjańskich we Włoszech. Cały czas myślał jednak o powrocie do Polski i zajęciu się wychowaniem biednej i opuszczonej młodzieży na ojczystej ziemi. Marzenia te zrealizowały się w 1892 r., kiedy objął parafię w galicyjskiej miejscowości o nazwie Miejsce, która później przyjęła nazwę Miejsca Piastowego. Rozpoczął organizowanie placówki wychowawczej dla chłopców. Miał jednak swoją wizję organizacji życia zakładowego i wcielania w życie ideałów wychowawczych zmarłego w 1888 r. księdza Bosko, inną niż salezjanie włoscy. Na skutek tych różnic postanowił w 1897 r. wystąpić ze Zgromadzenia i zorganizować własne w oparciu o Ustawy św. Jana Bosko i odwołując się do jego systemu wychowawczego.
Występując ze Zgromadzenia Salezjańskiego, ks. Markiewicz od razu rozpoczął starania o utworzenie nowego zgromadzenia i jego zatwierdzenie przez Stolicę Apostolską. Ponieważ sprawy te przeciągały się w czasie, dla sformalizowania swojej działalności wychowawczej wśród młodzieży założył w 1898 r. świeckie Towarzystwo Powściągliwość i Praca, które miało stanowić tymczasową bazę dla później zatwierdzonej wspólnoty zakonnej. W roku 1902 ks. Markiewicz po raz pierwszy nazywa swoje przyszłe zgromadzenie Towarzystwem św. Michała Archanioła. Nie dane mu jednak było doczekać zatwierdzenia przez papieża założonej przez siebie kongregacji zakonnej. Ks. Markiewicz umiera 29 stycznia 1912 r.
Zorganizowana przez niego wspólnota zakonna prężnie rozwijała się, prowadząc na szeroką skalę pracę wychowawczą wśród młodzieży. Ostatecznie Zgromadzenie Michalitów zostało zatwierdzone przez Stolicę Świętą 29 września 1921 r. Siedem lat później papież zatwierdził także żeńską gałąź zgromadzenia – siostry michalitki. Ukoronowaniem wieloletniej pracy Zgromadzeń Michalickich dla dobra Kościoła i młodzieży w Polsce stała się beatyfikacja ich założyciela. W to wspólne świętowanie włączyła się cała Rodzina Salezjańska z ks. generałem Pascualem Chávezem na czele.
