Zasady uczestnictwa
JP
strona: 10
Wśród instytucji kościelnych oratorium jest najbardziej otwartą na świat młodzieży. Chce dotrzeć do jak najszerszej grupy młodych, a odbiorcami uprzywilejowanymi są środowiska ludowe.
Gościnność i zasady
Aby włączyć się w życie oratoryjne nie jest wymagane natychmiastowe uczestnictwo w pełni życia Kościoła, wymagana jest za to postawa otwarcia na oratoryjną propozycję formacyjną i wychowawczą oraz na jej innych uczestników – tak rówieśników, jak animatorów. Niższe niż w innych instytucjach i grupach kościelnych wymagania mogą budzić pewien niepokój – spotykają się ze sobą młodzi na różnych poziomach swojego dojrzewania w wierze, różne sposoby myślenia, subkultury. Taka sytuacja jest najważniejszym wyzwaniem wychowawczym oratorium – integrować młodych w różnych etapach rozwoju w taki sposób, by ich decyzje i wybory prowadziły do brania coraz większej odpowiedzialności za rozwój własny i innych.
Jednak oratorium stawia granice uczestniczenia. Wymaga tego jasność zasad i wzajemny szacunek. Nie wszystkie problemy świata młodzieżowego mogą być rozwiązane przez oratorium. Są młodzi, którzy bardziej potrzebują grup elitarnych dla swojego rozwoju, a także ci, którzy nie są w stanie przyjąć zasad, którymi rządzi się środowisko oratoryjne, będą wymagali innych form towarzyszenia w ich sytuacjach życiowych.
Pola wychowania
Oddziaływanie wychowawcze pomiędzy uczestnikami życia oratoryjnego zachodzi w kilku głównych obszarach.
Na pierwszy z nich składają się relacje młodych między sobą. W przeciwieństwie do rodziny czy szkoły, do oratorium przychodzi się spontanicznie i w zgodzie z własnymi przyjaźniami lub zainteresowaniami, łączy się w grupy. Relacje w grupie rówieśniczej są bardzo ważnym czynnikiem kształtowania przekonań, postaw i zachowań. Klimat oratoryjny sprawia, że są to relacje pozytywne i budujące.
Drugi krąg tworzą relacje między młodymi a animatorami lub innymi dorosłymi. Te relacje, rozgrywające się w codziennym życiu oratoryjnym są równie ważne z punktu widzenia wychowawczego, bo to w nich następuje wymiana wartości tworzących z oratorium środowisko wzrostu osobowego i religijnego. Trzeci krąg to aktywne uczestnictwo poszczególnych grup w wypracowaniu i urzeczywistnianiu całościowego projektu pracy i animacji oratoryjnej.
Ten potrójny krąg relacji jest widziany w świetle niektórych wartości, które formują klimat środowiska oratoryjnego. Są nimi zwłaszcza gościnna otwartość, optymizm, radość, duch służby i pomocy. Oratorium łączy spontaniczność i zasady.
***
Oratorium posiada także szczególną relację z otaczającym je środowiskiem. Nie tylko wychodzi z propozycją wychowawczą i kulturalną, ale uważa taką wymianę jako działalność o fundamentalnym znaczeniu dla formacji młodzieży. W stosunku do tego środowiska i otaczającej kultury przyjmuje postawę pozytywno-krytyczną. Kryterium wychowawcze uczy młodzież przyswajania sobie jej wartości, ale także umiejętności właściwego osądu tych form, które tylko pozornie służą promocji godności człowieka.
