Don BOSCO - Magazyn Salezjański

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO. Projekt wychowawczy

ks. Pascual Chávez SDB - IX następca księdza Bosko

strona: 2

Salezjański projekt wychowawczy jest elementem inkulturacji charyzmatu. Kieruje i prowadzi proces wychowawczy, w którym wielorakie działania i środki splatają się i artykułują w służbie stopniowego i integralnego rozwoju osoby młodego człowieka.

Na początku lat 40. XIX w. ksiądz Bosko zrozumiał, że Bóg wezwał go do misji wśród młodych i że cel swojego życia osiągnie w Oratorium. W ten sposób Oratorium stało się częścią historii zbawienia jako odpowiedź na Boże powołanie, a nie jako dzieło zbudowane na czyjejś dobrej woli. Niemniej musiał pokonać wiele przeszkód: trudności w zgromadzeniu młodych, brak środków ekonomicznych i właściwego miejsca, potrzeba nowej strategii duszpasterskiej i nowatorskiej propozycji formacji w odpowiedzi na imigrację, której napływ sprawił, że w ciągu 10 lat liczba mieszkańców Turynu wzrosła o 17 procent. Nie widział jako czegoś złego rozwoju ekonomicznego, ani powszechnej edukacji, mimo że wzbudzała wątpliwości w środowiskach konserwatywnych. Raczej postrzegał ją jako ważny element formacji wychowanków. Widząc, że oficjalne struktury kościelne nie są w stanie odpowiedzieć na nierówności społeczne i zmiany kulturowe, szukał nowych dróg, otwierał nowe fronty działań na rzecz młodych wykorzenionych z ich naturalnego środowiska i widział szersze horyzonty wychowawcze, dając życie wielu inicjatywom i dziełom. By wcielić w życie własny styl wychowania, zredagował „Plan regulaminu dla Oratorium” – kamień węgielny salezjańskiego projektu wychowawczo-duszpasterskiego.

Projekt ten jest historycznym środkiem i narzędziem działania misji salezjańskiej, wyrazem mentalności planowania, który ma prowadzić jej rozwój w różnorodności dzieł. Jest przewodnikiem procesu wcielania misji w określony kontekst, precyzyjną propozycją jakiego człowieka chcemy uformować. W jego centrum jest osoba młodego człowieka, widzianego we wszystkich jego aspektach (cielesności, rozumu, uczuć, woli) i we wszystkich relacjach (z sobą, z innymi, ze światem, z Bogiem). Najwięcej uwagi poświęca młodzieży najuboższej i w trudnościach. Bardziej niż testem, jest umysłowym i wspólnotowym procesem zaangażowania, zrozumienia i nadania tożsamości, który chce być źródłem współdziałania wokół obiektywnych kryteriów wychowawczych i wspólnych kierunków działań. Salezjański projekt wychowawczo-duszpasterski jest dokumentem tożsamości każdego dzieła salezjańskiego. Społeczeństwo jest coraz bardziej globalne i złożone. Światowa kultura staje się coraz bardziej masowa, spluralizowana, środki społecznego przekazu błyskawicznie przekazują wartości, sposoby wyrażania, kryteria, modele, style życia często wzajemnie sprzeczne i dwuznaczne. A młodzi poszukują sensu. Pełni niepokoju wobec niepewnej przyszłości, niezdolni do podejmowania decyzji jasnych i na długi czas. Rodzina, szkoła i Kościół wydają się tracić uprzywilejowaną rolę punktu odniesienia, którą do niedawna się cieszyły. W tej sytuacji salezjański projekt wychowawczo-duszpasterski musi jawić się jako ważna oferta, przyjmująca młodego człowieka w jego konkretnej rzeczywistości, otwierająca go na proces prowadzący ku pełnej dojrzałości, czyniący go protagonistą własnego życia.

Oczekiwania młodych są różne. Wielu pozostaje z daleka od religii niemal nieświadomie, wiara innych jest słaba, a praktyki religijne rzadkie. We wszystkich jednak można dostrzec potrzebę prawdy, wolności, wzrostu oraz pragnienie – nawet jeśli nieuświadomione – głębszej znajomości misterium Boga. Dlatego w perspektywie wychowania, które ewangelizuje i ewangelizacji, która wychowuje celem salezjańskiego projektu wychowawczo-duszpasterskiego jest doprowadzenie każdego młodego człowieka do syntezy wiary i życia. Jego wiara powinna dojrzeć tak, by stanowiła centralną wartość osoby i jej wizji świata, była otwarta na wszystkie wyzwania kultury, zaangażowana w przełożenie wybranych wartości w czyn, powinna stymulować i pogłębiać procesy promocji osób według modelu ewangelicznego. Salezjański projekt wychowawczo-duszpasterski jest wyrazem systemu zapobiegawczego księdza Bosko w dzisiejszych czasach, historyczną mediacją i narzędziem działania, poprzez który ksiądz Bosko chciał pokazać swoją pasję zbawienia młodzieży i zrealizować marzenie uczynienia z każdego młodego człowieka „uczciwego obywatela i dobrego chrześcijanina”.

Archiwum

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO. Projekt wychowawczy