facebook
Audiobook:
O Janku przyjacielu młodzieży
autor: Maria Kączkowska
odcinek 33: Zadanie życia spełnione


W Waszych intencjach modlimy się codziennie
o godzinie 15:00 w Sanktuarium
M.B.Wspomożycielki Wiernych w Szczyrku
O ustanie pandemii corona wirusa
Staszek
2020-05-29 10:06:03
W intencji wszystkich MAM
Ala
2020-05-29 10:04:41
Za Tomka z W
Piotr
2020-03-29 19:05:04
Blogi:
Agnieszka Rogala Blog
Agnieszka Rogala
relacje między rodzicami a dziećmi
Jak nie kochać dzieci.
Karol Kliszcz
pomiędzy kościołem, szkołą a oratorium
Bezmyślność nie jest drogą do Boga
Karol Kliszcz Blog
Łukasz Kołomański Blog
Łukasz Kołomański
jak pomóc im uwolnić się od uzależnień
e-uzależnienia
Andrzej Rubik
z komżą i bez komży
Na dłoń czy na klęczkach?
Andrzej Rubik Blog
Maria Fortuna-Sudor Blog
Maria Fortuna-Sudor
na marginesie
Strach
Tomasz Łach
okiem katechety
Bóg jest czy nie jest?
Tomasz Łach Blog

Archiwum

Rok 2005 - luty
W ORATORIUM – Etapy wzrostu w grupie IV

JP

strona: 15



Nie da się otworzyć na wiarę, jeśli młodzi nie mają możliwości spotkania się z entuzjastycznie proklamowani Ewangelii. Nowa propozycja jej odkrycia jest decydująca dla wieku, w którym dojrzewają najważniejsze życiowe wybory.


Pierwszym działaniem wychowawczym jest pomoc w wyrażeniu pytania religijnego w intymnym dialogu z Bogiem. Co się zmienia w życiu moim i innych, jeśli Bóg istnieje? Pytanie to dotyczy zarówno potrzeby znalezienia głębokiego sensu życia, jak i perspektywy braku sensu, zła, grzechu, ubóstwa i nieodwracalnego cierpienia. Pytanie religijne budzi się wobec cierpienia drugiego, kiedy czujemy się wezwani do oddania na służbę cierpienia własnego życia.

Druga sfera działania dotyczy określenia drogi do świadomej i zdeklarowanej wiary. Składają się na nią momenty: propozycji, poszukiwania, decyzji i wyrażenia symbolicznego. Propozycja wyraża się w opowiadaniu, w którym krzyżują się pytanie religijne młodych oraz wielkie wydarzenia z życia Jezusa i własnej historii życia. Trzeba, by każdy odnalazł związek między stawianymi przez siebie pytaniami a postawą Jezusa. Grupa i wszyscy uczestnicy kierują się intuicją, że jedyny poważny sposób na życie – to sposób Jezusa. Żyć jak Jezus – to żyć dobrze.

Wielu młodych definiuje wiarę subiektywnie, wybierając tylko niektóre jej elementy, innym z trudnością przychodzi przyjęcie prawd wiary i nauczania dotyczącego moralności. Grupa pomaga czuć się przyjętym, ale i kontestowanym przez Jezusa. W konfrontacji z Nim zdrada i nieodpowiedzialność wobec życia są postrzegane jako grzech, a jednocześnie miejsce darmowego wyzwolenia z grzechu. Wyznaje się, że w śmierci i Zmartwychwstaniu Jezusa odradza się dla każdego człowieka możliwość przyjęcia wezwania o nadanie sensu każdej sytuacji i odpowiedzenie gestami, które zapowiadają Zbawienie.

Zadaniem grupy jest też cierpliwe poszukiwanie sposobu wyrażania wiary. Takie poszukiwanie można określić jako „pisanie piątej Ewangelii". Grupa zachęca do ponownego przemyślenia Ewangelii i bycia chrześcijaninem, aby dokonywać wyborów „proroczych" typu społecznego i politycznego. Pisanie Ewangelii przez grupę nie ma być formalną syntezą prawd wiary, ale zachętą do odważnego „zanurzenia się" w chrześcijaństwo. Z tego powodu „piąta Ewangelia" skupia swoją uwagę tylko na niektórych faktach i tematach z życia Jezusa, zdolnych wzbudzić entuzjazm dla Jego propozycji życia. Troska o bardziej systematyczny rozwój wiary pojawi się później, w kolejnym etapie drogi grupy.