- LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO - Matka dla Kościoła
- WYZWANIA
- WYCHOWANIE - Wychowanie sprawą serca
- WYCHOWANIE - Tato
- WYCHOWANIE - Uwagi psychologa
- GDZIEŚ BLISKO - Ignacew Boys
- ROZMOWA Z... - Spragnieni ojcostwa
- PLACÓWKI SALEZJAŃSKIE - Kielce
- RODZINA SALEZJAŃSKA - Spotkanie Współpracowników w Zagrzebiu
- W ORATORIUM – Sposób na sportowy wieczór
- W ORATORIUM – Etapy wzrostu w grupie IV
- MISJE – Zwyczajny dzień
- MISJE – Wycinek Afryki
- DUCHOWOŚĆ - Obraz Boga
- DUCHOWOŚĆ – Dlaczego tak późno
- SŁÓWKO O KSIĘDZU BOSKO – Wystarczy z nimi być
- Błyskawiczny Kurs Modlitwy
- Salezjańska Szkoła Organowa w Szczecinie
W ORATORIUM – Etapy wzrostu w grupie IV
JP
strona: 15
Nie da się otworzyć na wiarę, jeśli młodzi nie mają możliwości spotkania się z entuzjastycznie proklamowani Ewangelii. Nowa propozycja jej odkrycia jest decydująca dla wieku, w którym dojrzewają najważniejsze życiowe wybory.
Pierwszym działaniem wychowawczym jest pomoc w wyrażeniu pytania religijnego w intymnym dialogu z Bogiem. Co się zmienia w życiu moim i innych, jeśli Bóg istnieje? Pytanie to dotyczy zarówno potrzeby znalezienia głębokiego sensu życia, jak i perspektywy braku sensu, zła, grzechu, ubóstwa i nieodwracalnego cierpienia. Pytanie religijne budzi się wobec cierpienia drugiego, kiedy czujemy się wezwani do oddania na służbę cierpienia własnego życia.
Druga sfera działania dotyczy określenia drogi do świadomej i zdeklarowanej wiary. Składają się na nią momenty: propozycji, poszukiwania, decyzji i wyrażenia symbolicznego. Propozycja wyraża się w opowiadaniu, w którym krzyżują się pytanie religijne młodych oraz wielkie wydarzenia z życia Jezusa i własnej historii życia. Trzeba, by każdy odnalazł związek między stawianymi przez siebie pytaniami a postawą Jezusa. Grupa i wszyscy uczestnicy kierują się intuicją, że jedyny poważny sposób na życie – to sposób Jezusa. Żyć jak Jezus – to żyć dobrze.
Wielu młodych definiuje wiarę subiektywnie, wybierając tylko niektóre jej elementy, innym z trudnością przychodzi przyjęcie prawd wiary i nauczania dotyczącego moralności. Grupa pomaga czuć się przyjętym, ale i kontestowanym przez Jezusa. W konfrontacji z Nim zdrada i nieodpowiedzialność wobec życia są postrzegane jako grzech, a jednocześnie miejsce darmowego wyzwolenia z grzechu. Wyznaje się, że w śmierci i Zmartwychwstaniu Jezusa odradza się dla każdego człowieka możliwość przyjęcia wezwania o nadanie sensu każdej sytuacji i odpowiedzenie gestami, które zapowiadają Zbawienie.
Zadaniem grupy jest też cierpliwe poszukiwanie sposobu wyrażania wiary. Takie poszukiwanie można określić jako „pisanie piątej Ewangelii". Grupa zachęca do ponownego przemyślenia Ewangelii i bycia chrześcijaninem, aby dokonywać wyborów „proroczych" typu społecznego i politycznego. Pisanie Ewangelii przez grupę nie ma być formalną syntezą prawd wiary, ale zachętą do odważnego „zanurzenia się" w chrześcijaństwo. Z tego powodu „piąta Ewangelia" skupia swoją uwagę tylko na niektórych faktach i tematach z życia Jezusa, zdolnych wzbudzić entuzjazm dla Jego propozycji życia. Troska o bardziej systematyczny rozwój wiary pojawi się później, w kolejnym etapie drogi grupy.
