Aby uwierzyli
ks. Andrzej
strona: 12
Niemal wszystkie opowiadania o początkach oratorium przytaczają rozmowę księdza Bosko z Bartłomiejem Garellim. Mało kto wie natomiast, że tego samego dnia wieczorem święty spotkał śpiącego w kościele pomocnika murarskiego, imigranta z Lombardii – Carlo Buzzettiego i jego kolegów. W rozmowie, która się wywiązała między nimi zapytał go dlaczego nie słuchał kazania. Na słowa, że Carlo zasnął, bo nic nie zrozumiał ksiądz Bosko powiedział:
– Chodźcie ze mną, od teraz ja będę głosił wam kazania.
Od samego początku swojej misji św. Jan Bosko chciał opowiadać o Bogu. Mówić o Nim w taki sposób, by być słuchanym, zrozumianym, więcej – żeby młodzi zachwycili się, odkryli, że przyjaźń z Bogiem to coś fantastycznego.
Aby móc kogoś przekonać, trzeba mówić jego językiem, poznać jego historię, jego obawy i nadzieje, sposób myślenia i patrzenia na świat. Trzeba być – przynajmniej w części – takim jak on. I ksiądz Bosko poznawał młodych ludzi. Słuchał ich historii, dopytywał się o rodzinę, przyjaźnie, marzenia, odnajdywał w miejscach pracy.
Zarzucamy czasem Bogu, że się nami nie interesuje, że zamyka oczy na ludzkie dramaty. A przecież Bóg z miłości do człowieka sam stał się człowiekiem. Przeszedł wszystko to, co my przechodzimy – radość i żałobę, popularność i opuszczenie, życzliwość i niesprawiedliwość. Spotkał się z niedowiarstwem najbliższego otoczenia, zdradą przyjaciół, sfingowanym procesem, haniebną śmiercią i milczeniem Boga – Jego Ojca w momencie najtrudniejszym – na Krzyżu. Dziś cieszy się i cierpi z nami i w nas. Utożsamiając się z każdym z nas, uczy cierpliwości i zaufania – dzień Zmartwychwstania jest już blisko.
Bóg nauczył się bycia człowiekiem – bo aż tak mu na nas zależy.
