Don BOSCO - Magazyn Salezjański

W ORATORIUM - Status animatora w grupie i poza grupą cz. II

strona: 19

Animator chce pomóc młodym stać się protagonistami własnej edukacji i wie, że pozytywne doświadczenie grupy jest do tego nieodzowne. Jednak, aby tak mogło się stać, także grupa musi stać się protagonistą własnego procesu formacji. Z tego powodu traktuje grupę jako jeden organizm, żyjący własnym delikatnym i ciekawym życiem. Jeżeli doświadczenie wewnątrz grupy jest pozytywne, to jej członkowie nabywają zdolności bycia protagonistami procesu wychowania.

Zadaniem animatora jest nadanie życia całości. Prowadzi z tą „całością” dialog i oddaje się do jej dyspozycji. Z grupą komunikuje na jej temat. Zamiast wdawać się w poszczególne relacje lub interweniować w każdej sytuacji problemowej, animator zaprasza grupę do wspięcia się na poziom pozwalający całości grupy kontrolować przebieg procesów, podejmowania decyzji i organizowania zajęć. Na tym poziomie pomaga jej spojrzeć z dystansu, refleksyjnie na przeżywane sytuacje. „Powstrzymuje” zwykły przebieg zdarzeń i zaprasza do krytycznej oceny.

Animator nie kieruje życiem grupy, pracując nad zachowaniami poszczególnych członków za kulisami, poprzez indywidualne rozmowy, nawiązując szczególne relacje czy dostarczając sekretnych informacji.. Kiedy animator chce coś zakomunikować czyni to wobec całej grupy. W przeciwnym razie zagrażałoby to zdobywaniem przez grupę samodzielności.

Nie oznacza to, że animator nie rozmawia z poszczególnymi członkami grupy. Są fakty i problemy, o których nie ma sensu mówić przy całej grupie, a jedynie w dialogu indywidualnym. Nigdy jednak w takim przypadku nie mogą być podejmowane problemy dotyczące grupy, relacji wewnątrz niej i wspólne plany. Co najwyżej animator może zachęcić do pracy w grupie i odnalezienia motywacji własnej przynależności. Problemy grupy w całości systemu oratorium muszą być rozważane między animatorem a grupą jako całością.

Archiwum

W ORATORIUM - Status animatora w grupie i poza grupą cz. II