facebook
Audiobook:
O Janku przyjacielu młodzieży
autor: Maria Kączkowska
odcinek 33: Zadanie życia spełnione


W Waszych intencjach modlimy się codziennie
o godzinie 15:00 w Sanktuarium
M.B.Wspomożycielki Wiernych w Szczyrku
O ustanie pandemii corona wirusa
Staszek
2020-05-29 10:06:03
W intencji wszystkich MAM
Ala
2020-05-29 10:04:41
Za Tomka z W
Piotr
2020-03-29 19:05:04
Blogi:
Agnieszka Rogala Blog
Agnieszka Rogala
relacje między rodzicami a dziećmi
Jak nie kochać dzieci.
Karol Kliszcz
pomiędzy kościołem, szkołą a oratorium
Bezmyślność nie jest drogą do Boga
Karol Kliszcz Blog
Łukasz Kołomański Blog
Łukasz Kołomański
jak pomóc im uwolnić się od uzależnień
e-uzależnienia
Andrzej Rubik
z komżą i bez komży
Na dłoń czy na klęczkach?
Andrzej Rubik Blog
Maria Fortuna-Sudor Blog
Maria Fortuna-Sudor
na marginesie
Strach
Tomasz Łach
okiem katechety
Bóg jest czy nie jest?
Tomasz Łach Blog

Archiwum

Rok 2017 - maj
VDB W POLSCE

VDB

strona: 17



Na ziemiach polskich pierwsze próby powołania świeckiego instytutu w duchowości salezjańskiej podejmował ks. Andrzej Świda na terenie parafii w Lubinie. Niestety, sytuacja polityczna po II wojnie światowej uniemożliwiała kontakty z Włochami i próby te nie przyniosły rezultatu. Dopiero lata 70. są okresem tworzenia pierwszych grup VDB na ziemiach polskich. Okazją ku lepszemu poznaniu dzieła była XX Kapituła SDB w Rzymie (1971 r.), na którą zostały oficjalnie zaproszone przedstawicielki instytutu (Anna Marocco i Clara Barggi). Podczas swojego krótkiego wystąpienia zaprezentowały nową wspólnotę. Kapitulni potwierdzili oficjalnie, że instytut przynależy do Rodziny Salezjańskiej. Wśród uczestników kapituły byli obecni księża: Augustyn Dziędziel i Andrzej Świda. Ks. Augustyn, zainteresowany tym sposobem życia, poprosił ks. generała o możliwość dokładniejszego przedstawienia instytutu przez przedstawicielki dla wszystkich kapitulnych. 20 maja 1972 roku cztery kandydatki, zdecydowane żyć konsekracją w świecie, spotkały się w Krakowie w inspektoracie i w obecności ks. Augustyna Dziędziela – Inspektora Prowincji Krakowskiej, oraz ks. Andrzeja Świdy wyraziły to publicznie. Ten moment uznaje się jako początek Instytutu VDB w Polsce. Ks. Świda rok później rozpoczął pracę formacyjną z dziewczętami w Łodzi. Struktura i organizacja instytutu w Polsce Zespół VDB w Krakowie formalnie przynależał do tzw. V Regionu utworzonego w maju 1974 roku (Słowacja, Czechy, Polska) obejmującego Europę Środkowo- -Wschodnią w systemie państw komunistycznych. Jednak ze wzrostem liczby ochotniczek w Polsce oraz pojawieniem się kandydatek z Litwy zmieniała się struktura organizacyjna instytutu. Dodatkową przyczyną zmian była sytuacja polityczna po wprowadzeniu stanu wojennego, gdy kontakty ze Słowacją stały się niemożliwe. Natomiast salezjanie mieli możliwość kontaktu z Włochami i to oni stali się pośrednikami w przywożeniu materiałów formacyjnych oraz przekazywaniu informacji o kolejnych etapach formacji poszczególnych VDB z Polski i Litwy. 17 lipca 1985 roku został utworzony Okręg Polska-Litwa – struktura obowiązująca zgodnie z ówczesnymi konstytucjami i regulaminami. W wyniku zatwierdzenia nowych konstytucji i regulaminów przez uczestniczki 3. Zgromadzenia Generalnego w lipcu 1989 roku zmieniają się struktury instytutu. Na miejsce okręgów powstają regiony i tym samym w Polsce potwierdzono istnienie Regionu Polska-Litwa (od sierpnia 1987 r.). Obecnie region ma 10 grup: 7 w Polsce (Kielce, Kraków, Lublin, Łódź, Piła, Podhale, Śląsk) i 3 na „Wschodzie” (Litwa – Wilno, Rosja – Moskwa, Ukraina – Korostyszew). ▪