- 100 lat Fatimy
- Treść objawień
- Od redakcji
- Kto chce pięknie żyć i kochać, musi się modlić. Dużo modlić!
- Objawienia są jak dzwonek alarmowy
- MARYJA JEST WZOREM I DLA KOBIET, I DLA MĘŻCZYZN
- SUDAN POŁUDNIOWY:ZBYT DUŻO CIERPIENIA, BY DAĆ RADĘ BEZ TAŃCA I ŚPIEWÓW
- Angola Formacja profesorów, animatorów i młodzieży w Angoli
- Syria – Polska Koncert Nieśmiertelni
- OCHOTNICZKI KSIĘDZA BOSKO
- JUBILEUSZ 100-LECIA
- VDB W POLSCE
- WYCHOWANIE POPRZEZ CNOTY
- Poradnik małżeński
- Męskość - zadania mężczyzny we współczesnym świecie
- Czy mówienie dzień dobry jest passe?
- Serce rozrabiaki
- Istotny margines
- Tajemnica pełna światła
- Biała magia jest działaniem wbrew Bogu
- Dzieci potrzebują rodziców. Także w XXI wieku
VDB W POLSCE
VDB
strona: 17
Na ziemiach polskich pierwsze próby powołania świeckiego instytutu w duchowości salezjańskiej podejmował ks. Andrzej Świda na terenie parafii w Lubinie. Niestety, sytuacja polityczna po II wojnie światowej uniemożliwiała kontakty z Włochami i próby te nie przyniosły rezultatu. Dopiero lata 70. są okresem tworzenia pierwszych grup VDB na ziemiach polskich. Okazją ku lepszemu poznaniu dzieła była XX Kapituła SDB w Rzymie (1971 r.), na którą zostały oficjalnie zaproszone przedstawicielki instytutu (Anna Marocco i Clara Barggi). Podczas swojego krótkiego wystąpienia zaprezentowały nową wspólnotę. Kapitulni potwierdzili oficjalnie, że instytut przynależy do Rodziny Salezjańskiej. Wśród uczestników kapituły byli obecni księża: Augustyn Dziędziel i Andrzej Świda. Ks. Augustyn, zainteresowany tym sposobem życia, poprosił ks. generała o możliwość dokładniejszego przedstawienia instytutu przez przedstawicielki dla wszystkich kapitulnych. 20 maja 1972 roku cztery kandydatki, zdecydowane żyć konsekracją w świecie, spotkały się w Krakowie w inspektoracie i w obecności ks. Augustyna Dziędziela – Inspektora Prowincji Krakowskiej, oraz ks. Andrzeja Świdy wyraziły to publicznie. Ten moment uznaje się jako początek Instytutu VDB w Polsce. Ks. Świda rok później rozpoczął pracę formacyjną z dziewczętami w Łodzi. Struktura i organizacja instytutu w Polsce Zespół VDB w Krakowie formalnie przynależał do tzw. V Regionu utworzonego w maju 1974 roku (Słowacja, Czechy, Polska) obejmującego Europę Środkowo- -Wschodnią w systemie państw komunistycznych. Jednak ze wzrostem liczby ochotniczek w Polsce oraz pojawieniem się kandydatek z Litwy zmieniała się struktura organizacyjna instytutu. Dodatkową przyczyną zmian była sytuacja polityczna po wprowadzeniu stanu wojennego, gdy kontakty ze Słowacją stały się niemożliwe. Natomiast salezjanie mieli możliwość kontaktu z Włochami i to oni stali się pośrednikami w przywożeniu materiałów formacyjnych oraz przekazywaniu informacji o kolejnych etapach formacji poszczególnych VDB z Polski i Litwy. 17 lipca 1985 roku został utworzony Okręg Polska-Litwa – struktura obowiązująca zgodnie z ówczesnymi konstytucjami i regulaminami. W wyniku zatwierdzenia nowych konstytucji i regulaminów przez uczestniczki 3. Zgromadzenia Generalnego w lipcu 1989 roku zmieniają się struktury instytutu. Na miejsce okręgów powstają regiony i tym samym w Polsce potwierdzono istnienie Regionu Polska-Litwa (od sierpnia 1987 r.). Obecnie region ma 10 grup: 7 w Polsce (Kielce, Kraków, Lublin, Łódź, Piła, Podhale, Śląsk) i 3 na „Wschodzie” (Litwa – Wilno, Rosja – Moskwa, Ukraina – Korostyszew). ▪
