Michał, uczeń I klasy gimnazjum: „Moja aktywność komputerowa rozpoczyna się już przed pójściem do szkoły. W szkole jest sieć więc jestem on-line. Wracam do domu i kontynuuję moją przygodę w Sieci. Mama coś tam do mnie mówi, ale nawet nie wiem co. Koledzy mnie nie interesują. Mój rekord to cały weekend grania, oczywiście wtedy kiedy mama wyjeżdża…nie, nie widzę w tym nic złego, przecież wszyscy grają”.
Mama Michała: „On nawet nie je, nie odczuwa takiej potrzeby. Bywa, że zaniedbuje czynności higieniczne. Nie reaguje na polecenia. Gdy chcę skorzystać z Internetu to wylicza mi czas z zegarkiem w ręku. Gdy wyjeżdżam w delegację to potrafi cały czas grać. Nie, nie sprawia problemów wychowawczych, tylko gdyby nie ten komputer”.
Można by tak kontynuować zapis dwugodzinnej rozmowy z Michałem i mamą Michała. Według nastolatka nic złego się nie dzieje, ot typowa sytuacja jakich mało. Próby wprowadzania przez mamę ograniczeń, zasad, ustaleń nie przyniosły pożądanego rezultatu. Zazwyczaj jest tak, iż rodzic bywa niekonsekwentny, zapomina o ty, że to on płaci za Internet, że to dziecko (syn, córka) mieszkają w jego domu, mieszkaniu, że to on – rodzic – ustala zasady. Od mamy Michała usłyszałem, że „boi się rozmawiać, zadawać pytania, bo Michał potrafi zapędzić ją w kozi róg i jest bezbronna”. Często rodzice unikają rozmów, które sami określają jako „trudne”. Boją się, mają lęki, obawy. Czy powinni je mieć? W rozmowie wzmacniam rodzica w pełnieniu jego roli wychowawczej, mówię, że to on ustala zasady; on wyznacza rytm funkcjonowania systemu jakim jest rodzina; to on – rodzic ma prawo zarządzać Internetem, komputerem. Ma tez pamiętać, że komputer, Internet jest przywilejem dziecka – jeśli nie potrafi odpowiednio zarządzać powierzonym mu dobrem, wówczas traci ów przywilej.

Oto 10 krótkich rad dla rodziców
• Okaż zainteresowanie: zdobądź wiedzę na temat gier, o tym jakie gry są aktualnie na „topie”; na stronie www.pegi.info można znaleźć informacje na temat treści gier, wieku, od którego są dozwolone, a także zagrożeń jakie ze sobą niosą.
• Rozmawiaj z dzieckiem: zainteresowanie i wymiana opinii stanowią podstawę zaufania między rodzicem a dzieckiem; rozmawiaj o tym, jaką aktywność dziecko podejmuje w sieci, w co gra, z kim rozmawia.
• Graj ze swoim dzieckiem: pamiętaj, że dziecko jest ekspertem w świecie gier – wykorzystaj to i odkrywaj świat gier wraz z nim.
• Uzgodnijcie wspólne zasady: stwórzcie wspólnie wraz z dzieckiem/nastolatkiem zrozumiałe zasady korzystania z komputera, internetu, telewizji czy konsoli. Uzgadniając zasady, zadbaj o to, aby Twoje dziecko/nastolatek robiło regularne przerwy w trakcie aktywności komputerowej.
• Odliczaj czas: 4-6 lat od 20 do 30 min. dziennie w towarzystwie rodziców; 7-10 lat ok. 45 min. dziennie i 11-13 lat 60 min.
• Sprawdzaj wiek, dla którego dopuszczone są gry: sprawdź na stronie www.pegi.info Ogólnoeuropejski system klasyfikacji gier (Pan-European Game Information, PEGI) ranting wiekowy w celu zapewnienia, że treść utworów rozrywkowych, takich jak filmy, nagrania wideo, DVD czy gry komputerowe, są zatwierdzone dla grupy wiekowej, w której znajduje się Twoje dziecko.
• Bądź przykładem dla swojego dziecka: wyjaśnij dziecku, jak ważne są przepisy prawa autorskiego, wyjaśnij, że „ściąganie” gier oraz innych materiałów z sieci objęte jest prawem autorskim. Przyglądaj się krytycznie własnym przyzwyczajeniom
w korzystaniu z komputera i multimediów. Świeć dobrym przykładem!
• Daj dziecku alternatywę: wiele dzieci podejmuje aktywność komputerową z nudy. Zaproponuj dziecku alternatywę w postaci wspólnego spędzania czasu. Nie traktuj gier komputerowych jako „zapełniacza czasu” czy „niańki”
• Wymieniaj się wiedzą: rozmawiaj z innymi rodzicami, w jaki sposób wychowują swoje dzieci w zakresie edukacji medialnej, informuj ich o swoich sposobach, wspierajcie się wzajemnie, korzystaj z grup psychoedyukacyjnych – poszerzaj swoją wiedzę, by zwiększyć kompetencje w tym zakresie
• Nie używaj gier jako wychowawczego środka nacisku: nie należy traktować gier jako nagrody lub kary – w ten sposób stają się one mimowolnie ważnym elementem
w życiu dziecka. Lepiej przyjąć zasadę: najpierw zadanie i obowiązki domowe, czas na odpoczynek, po nim gra.